Мурчыка мне падарыла сяброўка на дзень нараджэння. Кацяня быў рыжанькі, пухнаты, ласкавы, і ўсе думалі, што ён будзе добрым. А на самай справе гэта быў страшны разбойнік. Калі я ішла ў школу, Мурчык адразу залазіў у мой пакой, і пачыналася мітусня. Кнігі, сшыткі падалі на зямлю і разляталіся па падлозе. Асабліва яму падабалася гуляцца з маім мішкам. Кацяня цягаў мішку ўсюды, дзе захочацца. Мая сяброўка параіла аддаць камусьці Мурчыка, але я не пагадзілася. Кацяня — гэта не цацка, а жывая істота. Яго нельга, пагуляўшы тыдзень-два, выкінуць на вуліцу. Гэта было б жорстка.
Чалавек нараджаецца на свет дрэнны ці добры. Такі ён становіцца дзякуючы шмат чаму : зносін з людзьмі, выхаванню дома, у школе. Школай дабрыні, высокіх маральных якасцяў з’яўляецца чулыя адносіны да « братоў нашых меншых ».
Мурчык спыніў бясчынстваваць пасля аднаго выпадку, які здарыўся з ім. Любімым заняткам рыжанькага Лупцоўкі было сядзець на падаконніку і глядзець на вуліцу. У той дзень надвор’е выдалася проста выдатнае : рахмана свяціла сонейка, спявалі птушкі. Кацяня скокнуў на падаконнік і пачаў назіраць за птушкамі. Я была ў сваім пакоі, калі раптам пачула жаласлівае мяўканне Мурчыка. Забегшы на кухню, я ледзь паспела схапіць свайго кацяня. Яшчэ імгненне — і ён бы паляцеў кулём на дол. У мяне і да гэтага часу перад вачыма спалоханы погляд Мурчыка, які адлюстроўваў страх. Пасля гэтага жахлівага выпадку мой коцік пасталеў, спыніў здзяйсняць бязладдзе ў маім пакоі.
Цяпер гэта дарослы прыгожы кот. Характар у яго незалежны, горды. Ён дазваляе трымаць сябе на руках, гладзіць, лашчыць толькі пэўны перыяд. Калі яму надакучае, пачынае незадаволена пырхаць і нават звяртаецца да кіпцюрох або зубах. Мурчык здольны і на шчырую добразычлівасць да свайго гаспадара, законна патрабуючы пры гэтым ўзаемнай любові і ня даруючы крыўд. Каб правільна паводзіць сябе з жывёламі, патрэбна стрыманасць, ласка, цярпенне і шмат любові да стварэнняў, такіх непадобных на нас.