Сачыненне на тэму «Беларуская хата»

Мне заўсёды падабалася выраз « Мая хата — мая крэпасць». Заўсёды хацелася , каб хата, у якой я жыву, была утульнай, мэбля была прыгожай і практычнай, зручна размешчанай. І галоўнае, мне заўсёды хацелася мець у хаце свой асабісты пакой — прастору, на якім усё было б размешчана так, як хачу я, як зручна мне. У мінулым годзе мая мара спраўдзілася — наша сям’я пераехала ў сваю беларускую хату. Раней мы жылі ў шматпавярховым доме аднаго са спальных раёнаў нашага вялікага горада Беларусі. Гаворачы аб гэтай кватэры , адразу ўспамінаю любімы ўсімі фільм «Іронія лёсу» . Памятаеце : аднатыпнасць кватэр і нават цэлых мікрараёнаў, інтэр’ера кватэр, у якіх жывуць людзі. Усё гэта саслужылі добрую службу героям фільма, але ў жыцці такое аднастайнасць, вядома ж, стамляе. Таму мае бацькі і вырашылі пераехаць у сваю вясковую хату. Наша сям’я складаецца з пяці чалавек (бабуля, тата, мама, я і мой старэйшы брат) і да абмеркавання пытання планіроўкі і расстаноўкі мэблі былі прыцягнуты ўсе члены сям’і. Пры гэтым кожны выказаў свой пункт гледжання і адкрылася вельмі шмат дагэтуль невядомага . Напрыклад , аказалася, што бабуля, якая жыве ў агульным пакоі, даўно моўчкі пакутавала з-за суседства ў адным памяшканні тэлевізара і канапы, на якім яна спіць : бо мы з братам прывыклі глядзець перадачы дапазна. Яшчэ, да маёй вялікай радасці, высветлілася, што і брату стала няёмка і няўтульна ў нашым агульным малюсенькім пакоі. Адным словам, адкрыццяў апынулася мноства, і ўсе мы з энтузіязмам узяліся планаваць нашу будучуюхату. І ў выніку, калі праз паўгода мы пераехалі жыць у беларускую сялянскую хату, аказалася, што нашы намаганні не зніклі дарма — гэта была хата нашай мары ! Каб лепш апісаць вам нашу хату, паспрабую паглядзець на яго так , як наведвальнікі якога-небудзь дома- музея — з боку. Наша хата знаходзіцца на у прыгожай мясцовасці, ад нашай вёскі ходзіць аўтобус да гораду. У двары дома мама стварыла вельмі прыгожы фруктова — кветкавы сад з альтанкай і летняй пляцоўкай, проста незаменных у цёплы час года. Наш сад — гэта маміна гонар. Тут мы праводзім сямейныя святы і проста адпачываем (вядома, пладовыя дрэўцы яшчэ зусім маленечкія, але ад старых гаспадароў застаўся разгалісты арэх у цэнтры саду, які стварае прахалодны цень ). У кожнага члена нашай сям’і ёсць так званая свая зона ў хаце: мама — сад , тата — гараж , бабуля — веранда , а нам з братам зручна ўсюды. Сама хата складаецца з двух паверхаў , на якіх мы пастараліся правільна арганізаваць прастору, каб усім было зручна і ўтульна. На першым паверсе знаходзяцца гараж, кухня і службовыя пакоі, веранда, гасцёўня і пакой бабулі ; на другім — пакоі мамы і таты, мой, братаў, кабінет і вялікі балкон. Калі ўнутраны двор хаты — мамчын гонар, то гараж і ў склеп — гонар нашага таты. Там ёсць усё для яго неабходнае: цэлая велізарная пакой розных інструментаў, запчастак, адным словам , тое, чаго таце не хапала ў нашай трохпакаёвай кватэры. А ў склепе мы захоўваем нарыхтаваную на зіму кансервацыю і гародніну -садавіну. Веранда і кухня — зона бабулі і мамы. На верандзе знаходзіцца абедзенны стол, мяккі куток і крэслы, а таксама два плеценых крэслы- пампавалкі, у якіх любіць вязаць бабуля і адпачываць мама. На кухні мала мэблі — толькі самае неабходнае: кухонны куток са разнастайнай бытавой тэхнікай: пліта, халадзільнік, посудамыйная машына, камбайн , мікрахвалевая печ. Абедзенны стол размешчаны на невялікім ўзвышшы — так зона адпачынку аддзеленая ад працоўнай. У гасцінай таксама знаходзіцца мінімум мэблі : мяккі канапа- куток, невялікі часопісны столік, тэлевізар і відэамагнітафон на адмысловай падвесны падстаўцы. Перавага нашай гасцінай — гэта велізарная акно з выхадам у сад. А галоўны гонар — акварыум з экзатычнымі рыбкамі. Брат з велізарным задавальненнем даглядае іх. Усе спальныя пакоі знаходзяцца на другім паверсе, але пакой бабулі мы адмыслова размясцілі на першым — бо ёй ужо цяжка падымацца і апускацца па лесвіцы. У сваіх пакоях кожны пастараўся стварыць , для сябе свой куток. Паглядзеўшы гэтыя пакоі, можна практычна беспамылкова апісаць характар гаспадара. Вось, напрыклад , у пакоі майго старэйшага брата усё па- спартанску : чыста, акуратна, у кожнай рэчы ёсць сваё месца. А яшчэ ў яго пакоі велізарная бібліятэка тэхнічнай літаратуры, бо гэтым летам ён рыхтуецца паступаць ва ўніверсітэт на факультэт вылічальнай тэхнікі. Адразу відаць — тут жыве акуратыст — тэхнар ! Але як дзіўна гэтыя яго якасці спалучаюцца з любоўю да прыроды ! Іншая справа — мой пакой. Тут ёсць пісьмовы стол і крэсла, раскладная канапа, некалькі кніжных паліц і, вядома , гардэроб. Я стараюся падтрымліваць парадак, але да ўзорнай чысціні ў пакоі брата мне яшчэ вельмі далёка. У маім кутку можна знайсці ўсё што заўгодна: і кнігі з сшыткамі , і розныя цацкі , але большую частку пакоя займаюць , як кажа тата, усякія жаночыя штучкі — касметыка і адзенне, флаконы з духамі, жаночыя часопісы. Але мая асаблівая гордасць — гэта цэлая калекцыя розных керамічных фігурак, якая займае ў маім пакоі цэлую паліцу. Вось такая беларуская хата – хата нашай мары.