Багацце, мілагучнасць і веліч беларускай мовы — прадмет захаплення многіх айчынных класікаў. Тым больш дзіўна, што нашы сучаснікі недаацэньваюць яго ролю, замусырывая сваю прамову англіцызмамі, жарганізмамі, прастамоўнымі выразамі, навамодным інтэрнэт — слэнгам і зняважлівымі словамі. Калі б кожны задумаўся, якую каштоўнасць уяўляе сабой беларуская мова і якімі велізарнымі магчымасцямі для выражэння думак яна валодае, то імкнуўся б спазнаць яе яшчэ глыбей і пагардзіў б іншымі сродкамі. У чым жа сакрэт беларускай мовы і чаму я яе так кахаю? Паспрабую растлумачыць з дапамогай важкіх аргументаў і навочных прыкладаў.
Багацце беларускай мовы — не ў колькасці лексічных адзінак, зафіксаваных у слоўніку, а ў яго гнуткасці, якая не мае межаў. Слоўнік беларускай мовы вялікі па аб’ёме і гнуткасці сэнсавых значэнняў настолькі, што не хопіць жыцця для поўнага авалодання нават пры ўмове, калі гаворка ідзе пра чалавека, у якога гэтая мова — родная.
Магчымасці беларускай мовы шырокія настолькі, што можна на працягу ўсяго жыцця папаўняць свой слоўнікавы запас і ня асвоіць нават паловы. Разнастайнасць словаформаў і значэнняў дазваляе перадаваць драбнюткія адценні сэнсаў, складаць маляўнічыя вобразныя апісання, даходліва выказваць свае думкі — у гэтым і заключаецца віртуознае выкарыстанне багацця беларускай мовы. Беларуская мова заставалася і ёсць зараз мовай паэтаў і празаікаў, мовай культуры і сродкам перадачы народнага здабытку вялізнага культурнага спадчыны ад пакалення да пакалення.
Закрадаецца адчуванне, што зараз руская мова недаацэнена іяе роля прыніжаная, а то і зусім ёй толькі і карыстаюцца ў сваіх карыслівых мэтах сучаснага грамадства, пакідаючы цёмныя плямы зняважлівых слоў, замяшчаючы англамоўнымі і іншымі словамі замежных слоўнікаў, інтэрнэт жарганізмы і » простасловіям «.
А бо сакрэт беларускай мовы ў тым, што яна дзіўная, гнуткая і багатая, ёй могуць мець зносіны ўсе саслоўя і адно і тое ж слова можа гучаць у дзясятках варыяцый і значэнняў.