Калісці нашы мамы і таты, бабулі і дзядулі прывялі нас у першы клас. Школьная лінейка з першым званком застануцца ў памяці на доўгія гады. Першая настаўніца, строгая, але справядлівая, павяла нас па, здавалася вялізным і бясконцым, школьным калідоры ў наш клас, які стаў другім домам на чатыры гады.
Мы асвойвалі буквар і граматыку, вучыліся лічыць і ляпіць з пластыліну. Стараліся быць усідчывымі, уважлівымі і сур’ёзнымі. Дзяліліся адзін з адным дзіцячымі сакрэтамі і ўпершыню даведаліся аб сяброўстве і здрадзе. Няхай яно было нязначным, але на той момант здавалася вельмі крыўдным.
Хлапчукі тузалі дзяўчынак за касічкі. Дзяўчынкі ў адказ паказвалі мовы. Мы дружна раўлі, калі нас лаялі і разам радаваліся пахвалу. На перапынках зліваліся зграйкай вакол настаўніцкага стала, спрабуючы злавіць позірк добрых вачэй, ці лёгкае дакрананне рукі каханай настаўніцы. Узяўшыся за рукі, хадзілі парамі на экскурсіі ў музей і у гарадскія паркі.
Дзень Настаўніка — быў любімым святам. Употай, пасля ўрокаў, збіраліся ў каго-небудзь дома і рыхтавалі падарункі: хлопцы нешта выразалі па дрэве, дзяўчынкі вышывалі сурвэткі ці рабілі прыгожыя кветкі з гафрыраванай паперы. Дарослыя з задавальненнем нам дапамагалі і падтрымлівалі нашы ідэі.
Развітанне са школай шчыміць сэрца і засцілае слязьмі вочы. Няўжо скончылася школьная пара, і мы пакідаем назаўжды сцены роднай школы? Апошні званок сумнымі спевамі праводзіць нас са школьнага двара ў дарослае жыццё. Стоячы на апошняй школьнай лінейцы, мы ўспамінаем з самага пачатку свае шчаслівае дзяцінства.
Школьныя гады праляцелі на адным дыханні. І вось зноў школьная лінейка і, цяпер ужо, апошні званок. Дзверы школы зачыняцца за намі, каб заўтра ўпусціць новых першакласнікаў.
Кожны з нас абярэ свой шлях. Мы разляцімся са школьнага гнязда апярыўшыміся, дужымі птушанятамі. Але кожны год будзем зноў і зноў вяртацца ў сцены роднай школы, каб сустрэць школьных сяброў, любімых настаўнікаў і асвяжыць у памяці ўспаміны цудоўнай школьнай пары і шчаслівага дзяцінства. Бывай, адзінаццаты клас.
Заплаканыя пасля вясновага дажджу вокны роднай школы з сумам глядзяць на выпускнікоў, развітваючых з дзяцінствам, якія засталіся ў іх былых класах добрымі ўспамінамі. Бывай, каханая школа! Абяцаем аддзячыць цябе сваімі поспехамі, дасягненнямі і даверыць табе будучае пакаленне.