Сачыненне на тэму «Хлеб»

«Хлеб усяму галава» — абвяшчае народная мудрасць. Няма іншага прадукту, які б пры штодзенным ужыванні на працягу ўсяго жыцця ніколі не дакучае чалавеку. Вялікае дабро — мець кожны дзень на стале хлеб. Ніхто не стане з гэтым спрачацца. Без хлеба цяжка ўявіць сабе сняданак, абед або вячэру, загарадную прагулку ў выхадны дзень, паездку на рыбалку ці па грыбы ці, скажам, далёкае падарожжа… Хлеб заўсёды і ўсюды спадарожнічае нам.

Але ці заўсёды мы памятаем пра гэта, ці заўёды мы адчуваем падзяку да хлеба і да тых, хто выгадаваў яго?

Уявім сабе на хвіліну наша жыццё, наш стол, нашу ежу без хлеба. Не, немагчыма, проста неверагодна. Тым, хто нарадзіўся і вырас пасля вайны, у спакойны мірны час, і ўявіць сабе цяжка, што можна жыць без хлеба. Бо ён, хлеб, сёння заўседы да нашых паслуг: чорны, белы, здобны. Можна выбраць любы: круглы або фармавы, жытні або пшанічны, з кменам, макам, арэхамі, разынкамі. Мноства самых розных хлебабулачных вырабаў выпякаецца на прадпрыемствах хлебапякарнай прамысловасці. Тут і дыетычны хлеб для дыябетыкаў, і хлеб для пажылых людзей, і нават для дзяцей. Багацце хлеба! Вось і не задумваемся мы, якім доўгім быў шлях да хлеба нашага стала. Колькі працы ўкладзена ў кожную залатое зярнятка! Яно ж і на самай справе залатое. Колькі людзей сапраўды шмат чаго дасягнула над стварэннем залацістай цеплай булачкі!

Між тым стала звыклым заўсёды мець хлеб, прымаць каштоўнасці, наяўныя ў нашым распараджэнні, як належнае, штодзённае, зусім нічога не значнае. Зачерствеў акраец, і абыякавая рука спакойна і стрымана адпраўляе яго ў смеццевае вядро.

Навукоўцы лічаць, што першы хлеб быў вадкім, якія нагадваюць своеасаблівую кашу з вады і зерняў, расцертых паміж камянямі. Да таго часу, як чалавек навучыўся здабываць агонь, ен ўдасканаліў і хлебную вытворчасць.

Так з’явіліся прэсныя ляпешкі, якія апынуліся нашмат смачней зерневай кашы. Прайшло яшчэ некалькі тысячагоддзяў, і чалавек, сам аб гэтым не падазраючы, навучыўся выкарыстоўваць для паляпшэння густу хлеба мікраскапічныя арганізмы — хлебапякарныя дрожджы і малочнакіслыя бактэрыі. Так з’явіўся кіслы хлеб з бражоннага тэсту.
У гонар хлеба складалі гімны, песні, здзяйснялі абрады, ладзілі святы, прымеркаваныя да заканчэння збору ўраджаю. Сустракалі хлебам жаніха і нявесту, віталі нованароджанага, дарагіх гасцей. Ва ўсіх гэтых народных абрадах заключаны чалавечая мудрасць, паважлівае стаўленне да хлеба, якое перадавалася ад пакалення да пакалення і прививалось дзіцяці літаральна з першых дзен жыцця. Адвеку стагоддзяў хлеб быў не простай ежай. Ён быў меркай не толькі грамадскага дабрабыту, але і чалавечай сумлення. Хлебам-соллю сустракалі сяброў. За хлеб біліся з ворагам да смерці. Хлебам, як імем маці, кляліся. Хлеб быў прадуктам, якія выклікаюць асаблівае, можна сказаць, святое пачуцце. За хлеб, які быў патрэбны паміраючым ад голаду дзецям Масквы, Ленінграда, Паволжа ў гады вайны, рэвалюцыі, аддавалі свае жыцце за сотню людзей.

Хлеб,ён — не чараўнік, але ўсе можа. Мы яшчэ спім, у сваіх пасцелях, а машыны з крытымі кузавамі, на якіх буйнымі літарамі напісана гэта самае слова «ХЛЕБ», развозяць яго па крамах. У ранішнюю свежасць паветра ўплятаецца невыносна жыўнасны і салодкі пах цеплага хлеба..

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Комментариев: 2
  1. Настасья

    за это сочинение я получила 4

  2. Настасья

    :)

Добавить комментарий


8 + = тринадцать

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!:

Adblock
detector