Сачыненне на тэму «Хутка апошні званок»

Апошні званок ўжо стаў традыцыйным святам у школьнікаў. Ён апавяшчае аб заканчэнні навучальнага года. Апошні званок-вясёлае і адначасова сумнае свята. Адным ён прадвесціць вакацыі, а для выпускнікоў — пуцёўку ў дарослае жыццё, з мноствам сюрпрызаў, пераадоленнем розных жыццёвых прыпуццяў. Час пралятае непрыкметна, не паспеў зазвінець першы званок, як ты ўжо апынуўся на апошнім. Апошні званок падводзіць выніковую рысу пасля заканчэння вучобы і становіцца пачаткам выпускных экзаменаў, праходжання школьнай практыкі. Для самых малодшых вучняў — прадвеснікам летніх канікул. Але ў любым выпадку, пачаткам чаго-то новага. Усе настаўнікі і вучні збіраюцца ў школьным двары ці ў актавай залі для правядзення ўрачыстай лінейкі. У гэты дзень старшакласнікі развітваюцца са школай і дзяцінствам. Ужо заўтра для іх пачынаецца новае жыццё, поўнае нечаканасцяў. У гэты дзень усе святочна апранутыя: дзяўчаты-у школьную форму, а хлопчыкі-у строгія гарнітуры. Выпускнікі выходзяць у актавую залу па выстраенаму калідоры з першаклашак. У канцы свята старшакласнікі дораць сваім малодшым сябрам з першага класа розныя падарункі, у асноўным гэта-школьныя прыналежнасці (сшыткі, ручкі, каляровыя алоўкі, альбомы для малявання і г.д.). Па заканчэнні свята звычайна тэлефануюць у званочак, ён сімвалічна адлюстроўвае школьны званок. Званочкам звініць першакласніца, якую нясе на руках адзінаццацікласнік. У душы ў кожнага вучня мільгане нейкія сум або смутак, аб не вяртанным дзяцінстве, мінулым навучальным годзе, па радасных момантах, якія адбыліся ў сценах школы за адыходзячы год. Вучні выпускных класаў адпускаюць на вуліцы паветраныя шарыкі, якія ляцяць высока ў неба. А напрыканцы выконваюць свой першы вальс. Дзяцінства сыходзіць, а наперадзе чакае дарослае жыццё.