Неяк непрыкметна крадком падышла прынцэса восень. Нельга сказаць, што яе не чакалі. Пасля доўгага сезона росту, да прыходу восені, прырода запыхалася. Расліны стаміліся віцца ўвысь, трава пасохла, дрэвы напрамкі паніклі лісцем, ды і ўвесь жывы свет стомлена разбегся па месцах. Птушкі зграямі кучкуются ўсё вышэй да неба, праводзячы мяккія прамяні, якія сыходзяць цёплых дзён. Якая стамілася прырода восенню схіляецца да сну, але да адпачынку яшчэ трэба добра падрыхтавацца. Не за гарызонтам ўжо прахалодныя дажджы, халодныя ветры і доўгі нясцерпны час зімы.
Верасень пераходны перыяд ад летняга цяпла да восеньскай прахалодзе. Тэмпература паніжаецца не рэзка, а паступова. Ночы становяцца прахалоднымі, сонечныя умераныя дні змяняюць дажджлівымі з пробліскамі сонца. Часам у адсутнасць сонца дзьме халодны вецер, але перапады надвор’я з цёплых на халодныя дні не рэзкія, таму сярэднесутачная тэмпература ў ранні асенні перыяд складае +15 ° C.
Абняла прыроду восень, павольна узяўшы ў рукі палатно і пэндзля, каб з трапятаннем мастака пачаць размалёўваць паніклы расліннасць стракатымі колеру. Ніколі прырода не выглядае так цудоўна і кранальна, як прырода восенню. Верасень роспіс лесу пачынае, спачатку пакідалі пазалоту на верхавіны дрэў, ды кустах адценні дадае, афарбоўваючы восеньскую прыроду ў яркія колеру. Гэта потым ужо кастрычніцкім золатам пакрые ўсе дрэвы, выдатная пара залатой восені, а лістапад за імі фарбы прыбярэ і размалёўку ўсю сатрэ.
І тым не менш зямлі ёсць яшчэ чым пакарміць, парадаваць нас. Сухія галінкі папесціць змогуць позняй чорнай ягадай ажынай. Калі зайсці глыбей у восеньскі лес і пашукаць, то можна знайсці цэлыя зборышча брусніцы. Яшчэ не адкрасавалі лекавыя травы. Раскінулася ў красаванні рамонкі, васількі і падтыннік. Восень — пазітыўны настрой, але і ў той жа час лёгкі сум. Нават туга часам. Самыя каляровыя сны, самыя сумленныя размовы, самыя лёгкія ўспаміны. Дажджы. Шмат дажджоў, лепшых у свеце суразмоўцаў і прыяцеляў. Туманы. У галаве і на вуліцы. І тэмпература паветра што трэба. Спяшаецца, спяшаецца восень, усё новыя і новыя фарбы знаходзіць яна для сваёй карціны. Шэрымі хмарамі пакрывае неба. Змывае халодным дажджом стракаты ўбор лісця. Для сваёй працы ўзяла восень самыя яркія фарбы і прынялася за сваю карціну. Бярозы і таполі пакрыла яна цытрынавай жаўцізной. А лісты асінак і клёну разрумяніла быццам саспелыя яблыкі. Усе дрэвы і нават кусты размалявалі восень па — свойму, па — восеньску : каго ў жоўты ўбор, каго ў ярка — чырвоны. Адны толькі хвоі ды елі не ведала яна, як размаляваць. У іх жа на галінках ня лісце, а іголкі, а іх цяжка размаляваць. Няхай, як былі летам зялёныя, так і застаюцца. І раптам рэзка мяняе восень свае фарбы. Расліны шэрыя, пажухлы. Апусцелі палі і лугі. Яшчэ шырэй, прасторней стала. І пацягнуліся над імі ў восеньскім небе вушакі пералётных птушак : жураўлёў, гусей, качак. Адлятаюць птушкі ў вырай. Цудоўная атрымалася карціна. Толькі здаецца, быццам у ёй нешта не скончана, быццам чакаюць чагосьці прыціхлыя амытыя восеньскім дажджом палі і лясы. Восень … Зноў яна прыйшла да нас, змяніўшы задушлівы і месцамі занадта салодкае і пазітыўнае лета. Зноў можна любавацца багаццем фарбаў.
Прівет. Как вашы вочы?