Мая родная вёска, што можа быць лепш вёсцы, дзе ўсё так знаёма і блізка, кожны лісцік, кожны кусцік нагадвае пра дзяцінства. Кругляны — гэта ёсць самае выдатнае, што ёсць на свеце. Чыстае паветра, свежасць, весялосць, пастаянныя вясёлыя гульні з сябрамі. Свой дзень я праводзіў весела, мне ніколі не было сумн , ды і як тут можа быць сумна ? Мой дзеньпачынаўся з мыцця чыстай калодзежнай вадой, нават вада мела свае асаблівасці, свой нейкі родны пах і густ, я гэтай вадой ніколі не мог напіцца. Калі бабуля прыгатуе сняданак і ты снедаеш, запіваючы гэта парным малачком — гэта былі самыя лепшыя часы. Мы з сябрамі ўвесь час праводзілі на вуліцы :купаліся і лавілі карасікаў ў той дробнай, але да болю роднай рачулцы. Гуляючы, цэлымі днямі я цалкам губляўся ў часе. І я да гэтага часу ўспамінаю сваю родную вёсачку з радасцю, і вясёлымі ўспамінамі. Сапраўды , што можа быць бліжэй роднай хат , сцяжынкі ад варот, якая сыходзіць ўдалячынь ? Што яшчэ можа выклікаць у глыбіні душы такую трывогу і пачуццё настальгіі падчас працяглай разлукі, як не родная бок ?
Менавіта такія пачуцці выклікае ў мяне мая вёска. Гэта і замяшанне, і захапленне, і радасць пераплеценая з пяшчотай. Я люблю гэтыя крывыя, галінастыя вулачкі, тапельцы ў зеляніне бярозы і асіны. Люблю, калі ў драўляныя аканіцы настойліва стукаюцца першыя кроплі дажджу, калі яны прыбіваюць дарожны пыл і ператвараюцца ў дробныя раўчукі і вялікія лужыны, у якіх затым з такім непадробным захапленнем плешчацца дзятва і неабачлівыя вераб’і .
Я люблю, калі удалечыні чуецца брэх сабак, рык кароў, кудахтанне вясковых нясушак і гогат гусей. Бязмежнае пачуццё захаплення выклікаюць умытыя расой кветкі, каля якіх без стомы рояцца дробныя казуркі і гудяць пчолы.
Мне здаецца, што толькі ў гэтым дзіўным кутку нашай вялізнай краіны такой крышталёва чыстае паветра, такая буйная алмазная раса, такое буянства кветак. Мая вёска выдатная заўсёды. Любая часовая пара знаходзіць тут сваё ўвасабленне. Зіма ахіняе яе снягамі, хвастае вятрамі і скоўвае лютымі маразамі.
Вясна адорвае цяплом , паўнаводдзямі і пошчакамі птушак. Лета ж ўрываецца ў вёску з боку лугоў і палёў, напаўняе яе водарам скошанай травы, трывожыць начнымі галасамі і ўскрыкамі гняздом птушак, воплескамі якія прыйшлі на нераст рыбы. А восень шчодра частуе сьпелымі пладамі і ягадамі, ціха шамаціць дываном з апалага лісця, радуе незвычайнага, неверагоднага і выдатнай палітрай фарбаў.
Думаю , што мая вёска Кругляны — адна з лепшых беларускіх вёсак, бо менавіта тут на дахах драўляных дамоў затрымліваюцца прамяні заходзячага сонца, павольна слізгаючы напрыканцы па брылёў і карнізах. Менавіта ў маю вёску спяшаецца світанак, бо яго так самааддана клічуць пеўні. Толькі тут так бурна кіпіць простае вясковая жыццё. Гэта мая вёска, мой край, мая зямля!