Лепшы сябар — гэта той чалавек які дапаможа табе вырашыць любую праблему, не кінуць цябе ў бядзе і зможа цябе падтрымаць у цяжкую хвіліну! Трэба берагчы свайго сябра, захоўваць яму вернасць, калі сябар вас падтрымлівае, дапамагае не раю яго кідаць. Дапамагаючы яму ён адплаціць вернасцю. Лепшы сябар ніколі не пабяжыць за іншым калі ў яго лепш характар ці ў яго шмат грошай. Ён не кіне вас не ў агонь ні ў ваду, калі трэба ён пойдзе за вамі. Толькі з лепшым сябрам можна ўспомніць як вы адзначылі дзень нараджэнне, або выказацца яму, а ён усё зразумее. Нават паводле прымаўкі » Стары сябар лепш новых двух » ясна, што сябар гэта той чалавек які зразумее вас заўсёды . Не кідайце сваіх сяброў і яны адкажуць вам узаімнасцю.Вось і я хачу расказаць пра свайго сябра.
Мы з хлопцамі з нашага двара любім купацца і загараць на возеры, размешчаным у адным з прыгарадаў. Туды мы адпраўляемся на роварах. Спачатку едзем па шашы, потым згортваем на прасёлак — грунтавую дарогу. Мы не вельмі спяшаемся, любуемся навакольнымі прыгажосцямі, часам робім прывалы. А калі дабіраемся да патрэбнага нам месца, зусім забываемся пра час. Лежачы на беразе пасля купання, расказваем розныя гісторыі, будуем з пяску замак, слухаем магнітафонныя запісы.
Аднойчы да нашай кампаніі далучыўся пачатковец. Сям’я гэтага хлопчыка нядаўна пасялілася ў нашым доме і нават у нашым пад’ездзе. У яго, як і ў нас, быў ровар. У нядзелю мы, як заўсёды, паехалі да возера.
Дабраліся туды без прыгод. З разбегу кінуліся ў ваду, спаборнічалі ў плаванні. Пачатковец, яго звалі Саша, выкупаўшыся, неўзабаве выйшаў на бераг, а мы яшчэ доўга плавалі. Пасінелыя ад доўгага знаходжання ў вадзе, мы ляглі на пясок і пачалі кпіць з Сашам : « ? Што, баішся вады» Хлопчык сказаў , што не ўмее плаваць . «У нашым класе нават дзяўчынкі плаваюць ! » — Сказаў я, адчуваючы на сабе ўхваляльныя погляды таварышаў . Саша прамаўчаў. Назад мы вярталіся той жа дарогай. Але ў дарозе ў мяне здарылася непрыемнасць : спусціла кола ровара. Хлопцы, пасмейваючыся каля мяне, праехалі міма, а Саша спыніўся. «Давай дапамагу », — прапанаваў ён. Ну чым ён мог дапамагчы, калі ні ў мяне, ні ў яго не было пад рукой велааптэчкі ? « Ты едзь, — адказаў я яму , — а я як-небудзь пешшу. Да хаты ўжо недалёка ». Саша сказаў : « Пойдзем разам ». Мы ішлі і кацілі свае ровары, гутарылі на розныя тэмы, але мне ўсю дарогу не давала спакою тое, што мы смяяліся над Сашам за яго няўменне плаваць. А бо толькі ён не кінуў мяне ў бядзе.
« Я буду вучыць цябе плаваць, — сказаў я Сашы . — Ты яшчэ здзівіш рабят сваім уменнем. Ты сапраўдны сябар ».