Сачыненне на тэму «Партрэт маёй маці»

Вельмі цяжка расказаць пра маю маму так, як я яе бачу. Для мяне яна самая добрая, самая любімая, самая лепшая жанчына ў свеце. Калі я гляджу на маму, я не бачу асобных чорт асобы або фігуры, я бачу яе ўсмешку, выраз вачэй, слухаю яе голас і ўсё разам — такое роднае і знаёмае, звыклае і без чаго немагчыма ўявіць свае жыццё. У дзяцінстве я лічыла сваю маму казачнай прыгажуняй. Ні ў каго не было такой усмешкі, такіх вялікіх і добрых вачэй і такога роднага галаса. Я марыла вырасці падобнай на маму, яна здавалася мне ўвасабленнем прыгажосці, сілы і любові. Вырастаючы, разумееш, што мама таксама можа злавацца, засмучацца ці хвалявацца, што ёй патрэбна мая падтрымка і разуменне. Бо маме вельмі цяжка ўсе паспяваць і спраўляцца з усімі справамі і клопатамі. Акрамя таго, трэба ўдзяліць увагу сям’і і кожнаму з дзяцей. А калі ў мамы з’яўляецца вольны час, яна спявае песні і пячэ пірагі або шые і вяжа што-небудзь для нас. А бо ў яе есць і ўласныя захапленні, і любімыя заняткі. Мама любіць чытаць кнігі, глядзець старыя фільмы і разводзіць кветкі, яна паспявае зрабіць усе і заўседы выдатна выглядаць. Я ганаруся сваей мамай! Партрэт маей мамы — гэта партрэт вельмі прыгожай жанчыны, якая ўсе свой час і ўвагу аддае нам, сваім дзецям. На яе твары заўседы невялікая маршчынка — ад напругі і стомленасці. Яна хвалюецца за наша здароўе, перажывае нашы цяжкасці і няўдачы, клапаціцца пра нас і ніколі не сядзіць без справы. Мама заўсёды занятая, але ў яе знаходзіцца час для кожнага з нас. У мамы ціхі голас і звонкі смех, яна можа быць вельмі строгай і вельмі ласкавай. Заўсёды знойдзе патрэбныя словы і зможа суцешыць або ўхваліць, калі гэта трэба. Я не магу дакладна апісаць партрэт сваей мамы, гэта як апісваць святло і цяпло сонечных прамянеў. Мая мама — гэта самы родны і любімы для мяне чалавек. Яна заўсёды зразумее і падтрымае мяне, у мяне няма нікога радней маёй мамы!