Для кагосьці перыяд позняй восені здаецца хмурнай і змрочнай парой. Можа быць гэта і так. Гэты час доўгіх бесперапынных дажджоў. Сонейка вельмі рэдка паказваецца на небасхіле. Звычайна ўсё неба зацягнута шэрымі і цяжкімі хмарамі. Спевы птушак ужо даўно сціхлі, ды і не чуваць іх , з-за груку дажджавых кропель. Кожны наступны дзень становіцца падобным на папярэдні. Гэтая чарада шэрых дзён працягваецца некаторы час. Дні становяцца з кожным разам усё карацей і карацей. Пачынае рана цямнець, і хмурныя бясконцыя вечары цягнуцца вельмі доўга. Вось яна позняя восень.
Дрэвы ўжо даўно скінулі ўсе свае яркія ўборы і цяпер стаяць аголеныя. Чарнеюць сваімі мокрымі стваламі скрозь шэрасць дажджу. Неба зусім нізка апускаецца і шэрыя цяжкія хмары шчыльнай завесай закрываюць сонейка. З’яўляецца такое пачуццё, быццам самой прыродзе раптам стала сумна ад таго, што апошняй ўраджай ужо сабраны, і трэба рыхтавацца да прыходу халадоў. На вуліцы становіцца халаднавата і пералётныя птушкі ўжо даўно паляцелі туды, дзе цёпла. Толькі некаторыя, для якіх яшчэ не так холадна толькі збіраюцца ляцець. Цяпло сканчаецца.
Але нават такая быццам бы змрочная карціна ўсё ж навявае на вершы. Рускія паэты знаходзілі асаблівую прыгажосць у гэтым часе, і менавіта ёй прысвячалі свае радкі.
На вуліцу па такім надвор’і ісці зусім неахвота. Ды і чым там можна заняцца, бо навокал бруд і лужыны. А ўжо думаць пра паход у лес ці ў парк наогул не хочацца. Холадна і мокра. Для прагулкі неабходна апранаць гумовыя боты, і браць з сабой парасон. А вось калi пачынаецца моцны халодны вецер, то ён зломіць парасон адным подыхам. Вядома, пра якія прыгажосці і радасці ў такі перыяд можа ісці гаворка. Калі дождж то мацней , то слабей, але ўсё ж не спыняючыся ні на хвіліну, барабаніць па шыбах.
Здаецца, што сама прырода задумалася аб чымсьці важным ці ж плача па прошлым цёплым дням, і кроплі як слязінкі льюцца на зямлю. Звычайна мы лаем канец восені за такую непагадзь. Бо нікому не падабаецца прыходзіць дадому з мокрымі нагамі, ці ж прастывалі пад халодным ветрам. Але менавіта гэтая пара неабходная прыродзе перад зімой. Паступова ўсе працэсы запавольваюцца, пакуль не спыняцца зусім. А шматлікія дажджы дапамогуць зямлі і раслінам набраць вялікую колькасць вільгаці, якая так спатрэбіцца для таго каб перажыць доўгую зіму.
І ўсё ж кожнаму чалавеку пачынае здавацца, што ён вельмі адзінокі. Быццам гэтая дажджавая сцяна адгарадзіла яго ад усіх радасцяў свету. Здаецца, што ўсё замерла ў чаканні чагосьці вельмі важнага. Але на самай справе прырода дае нам магчымасць адпачыць ад мітусні і падумаць аб тым што чакае нас наперадзе. Нам даецца час супакоіцца і падрыхтавацца да перыяду зацішша, спячкі. Калі дождж струменьчыкамі лье па шкле можна прыгатаваць сабе гарачы шакалад, узяць любімую кнігу і, атуліўшыся пледам ў крэсле заняцца чытаннем. А можна проста марыць.
Але ўсё ж не ўвесь час позняй восенню ідуць дажджы. Прырода радуе нас яркімі дзянькамі. Часам раніцай прачынаешся і бачыш што адважнае сонейка разагнаў шэрыя шчыльныя хмары і цяпер ярка свеціць зямлі быццам усмiхаючыся. Па зямлі сцелецца туман і становіцца крыху цяплей. У такія дні хочацца выйсці на вуліцу і уздыхнуць марознага паветра на поўныя грудзі. Можна дазволіць сабе зняць рукавіцы і нават шапку і дазволіць лёгкаму ветрыку церабіць валас . І хай сонейка прыгрэе апошнім нясмелым цяплом. Такое пацяпленне азначае, што вельмі хутка наступіць зіма.
Пасля пагоднага дня ноччу заўсёды маразы. Па раніцы бачная скарыначка лёду на лужынах. Зараз гэта не вада, яны падобныя на люстэрка. Ужо выразна адчуваецца дыханне зімы. Яна зусім побач.
Снег яшчэ не выпаў, а значыць, восень яшчэ не здала свае паўнамоцтвы. І пакуль яшчэ ўладарыць у поўную сілу. А дома ўжо на ўсю моц рыхтуюць зімовыя рэчы. Ужо дасталі цёплыя боты і пухавік. Ўсё гатова. Зіма не застане знянацку. У апошнія дні восені мы з нецярпеннем чакаем прыходу снежнай каралевы. Каб уся восеньская шэрасць пакрылася пухнатым белым снегам. Чаканне ніколі не бывае сумным. Яно дорыць надзею. Позняй восенню гэта надзея на хуткі прыход сапраўдных марозных дзён і каб снегу выпала пабольш. І тады сум восені зменіцца на зімовую радасць. Шэры пейзаж за акном стане серабрыста — белым.