Сатыру п’есы «Пінская шляхта» Дунін — Марцінкевіч вызначыў як фарс-вадэвіль. Бытавы канфлікт апісаны ў п’есе становіцца сацыяльным.
Сатыра высмейвае царскі суд, бо людзі якія павінны строга саблюдаць закон і прытрымлівацца правілам пачынаюць першымі нарушаць іх. Народ бачыць гэта і разумее, што чыноўнікі выкарыстоўваюць закон дзеля сябе і сваіх інтарэсаў.
П’еса распісана прыказкамі людзей, з якіх відаць чалавечая праўда. Дунін – Марцінкевіч сатырычнымі фарбамі малюе і сам вобраз шляхты – Івана Ліпскага і Ціхона Пратасавіцкага.Яны нічым не адрозніваюцца ад простых сялян, але лічаць вялікай абразай калі чуюць, што іх называюць мужыкамі.Пратасавацкі любіць бароніць у стораны кулакамі.
Аднак сам пісьменнік сатырай высмейвае правінцыяльную шляхту.
Гэты твор таксама можна назваць сатырычнай камедыяй, бо ў ім раскрыты смелае і вострае адкрыццё адмоўных з’яў, раскрываюцца чалавечыя характары і здольнасці людзей.