Мая першая настаўніца шмат расказвала нам аб Вялікай Айчыннай вайне. Кожны год 9 Мая мы з ветэранамі вайны ўскладалі кветкі на магілу невядомага салдата. А потым яны дзяліліся з намі ўспамінамі аб ваенным часе. У мяне няма дзядуль і бабуль, якія змаглі б расказаць пра вайну. Маёпакаленне не ведае ўсіх жахаў, якія давялося перажыць людзям старэйшага пакалення падчас вайны. Але я спытала ў мамы, што яна ведае аб вайне. Калі ў мірнае жыцце людзей ўрываецца вайна, яна заўсёды прыносіць гора і няшчасце. Рускі народ зведаў на сабе нягоды шматлікіх войнаў, але ніколі не схіляў галаву перад ворагам і мужна пераносіў усе нягоды. Вялікая Айчынная вайна, якая доўжылася пяць доўгіх гадоў, стала сапраўднай трагедыяй для многіх народаў і краін, а для Расіі асабліва. Фашысты пераступілі законы чалавечыя, таму апынуліся самі па-за усялякіх законаў. На вайне праявіліся лепшыя чалавечыя якасці: смеласць, мужнасць, самаадданасць, любоў да Радзімы. Вайна не можа згубіць сумленнага, высакароднага чалавека, яна толькі раскрывае лепшыя якасці яго душы. Так ужо гістарычна склалася, што вайна — гэта справа мужчынская. Але яна не абышла бокам і рускіх жанчын, фашысты прымусілі ваяваць і маці, сапраўдных і будучых, у якіх самай прыродай закладзена нянавісць да забойства. Стойка працавалі жанчыны ў тыле, забяспечваючы фронт адзеннем і харчаваннем, заляцаючыся за хворымі салдатамі. Ды і ў баі жанчыны не саступалі дасведчаным байцам па сіле і адвазе. Вайна несла смерць мільёнаў ні ў чым не вінаватых жыццяў маці і дзяцей, якія спрабавалі хоць як-то процістаяць «чорнай чуме». Мая мама вучылася ў Ленінградзе. Яна шмат ведае аб гэтым горадзе. І яна распавяла мне, што давялося перажыць людзям у блакадным Ленінградзе ў час вайны. Цяпер пра гэта нагадвае помнік, пастаўлены абаронцам горада.. Ніколі не забудзем мы дзяўчынку Таню Савічаву, дзённікі якой сталі абвінаваўчым актам на Нюрнбергскім працэсе супраць фашызму. У гэтым годзе ўсе людзі свету святкуюць 70-годдзе Вялікай Перамогі — перамогі над фашызмам, перамогі дабра над злом. Людзі перажылі страшную вайну, можа быць самую страшную і цяжкую па сваіх ахвяр і разбурэнняў за ўсю гісторыю чалавецтва. Але яны ніколі не забудуць пра сваіх герояў. З кожным годам мы ўсе далей і далей адыходзім ад ваеннай пары. Але час не мае ўлады над тым, што людзі перажылі ў вайну. Іх подзвіг бессмяротны, так як будзе жыць у стагоддзях. Сумна бачыць цяпер нямоглых старых, ўспаміналі сваю слаўную маладосць, плачуць аб загінуўшых таварышах. Разумееш, як кароткая і ўразлівая чалавечая жыццё і як усе-такі шмат можа зрабіць чалавек, і аддаць свае жыццё ў імя шчасця іншых. Мы не маем права забываць іх, адстаялі свабоду і незалежнасць народаў. І не толькі памятаць, а быць дастойнымі іх подзвігу, не дапусціць паўтарэння ўжо сучаснай вайны. Менавіта аб гэтым марылі байцы Другой Сусветнай, яны марылі, каб тая вайна стала апошняй. Але як гэта зрабіць? ! Хіба гэта магчыма? ! Так, калі аб’яднаць усе добрыя сілы на Зямлі. На гэта не шкада патраціць жыццё, дорачы людзям свет.
0
Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Вам также может быть интересно
.Удых…Крык нованароджанага малога. Ён з’явіўся на святло, і адразу спрабуе абвясціць аб сваім нараджэнні
Цяпер Хатынь — мемарыяльны комплекс (54 км ад Мінска). Гэты мемарыял быў адкрыты ў
Нясвіжскі замак — палацава-замкавы комплекс, змешчаны ў паўночна-усходняй частцы горада Нясвіжа Мінскай вобласці Беларусі.
«Чалавек жыве на зямлі, на сваей зямлі, на сваей малой радзіме. Мы жывем у
У кожнага чалавека ёсць свая родная мова. І кожны ўлічвае сваю кропку гледжання аб
Парку, які носіць імя выдатнага беларускага паэта, да Другой Сусветнай вайны не было. На