Чаму часта кажуць пра тое, што зіма — казачны час года? Можа быць таму, што іншыя часы года прыходзяць паступова? Неяк непрыкметна сходзіць снег, паступова пачынаюць зелянець лісточкі вясной. Потым усё пераходзіць у летнюю спякоту, а затым павольна прырода вяне, надыходзіць восень. І вось, у адзін цудоўны дзень ты адкрываеш вочы — выглядваеш ў акно і бачыш : за адну ноч пачалася зіма. Ноччу, пакуль усе спалі ішоў снегапад. Снег схаваў усё белым бліскучым дываном, змяніў зямлю, нібы ў казцы.
Ці, напрыклад, ідзеш раніцай у школу па восеньскай слякаці, настрой хмурны, сумны. А выходзіш, каб ісці дадому — і пачынае кружыцца снегапад. Вялізныя халодныя шматкі снегу лётаюць у паветры, нібы чароўныя. Падаюць на твар і рукі і растаюць, і гэта так прыемна ! Хоць і халодна. Пакуль дойдзеш да хаты, намяце цэлыя гурбы. Вось так выходзіш з дому восенню, а прыходзіш дадому — узімку. Ідзеш па снезе — і ён так весела і заўзята паскрыпвае ў цябе пад нагамі, здаецца гэтае храбусценне чароўным і адчуваеш сябе ў казцы. Ісці па свежым снезе, ўвязаць ў гурбах, нават падаць у іх — цяперашняя асалода. І зусім не перашкаджае, што сняжынкі падаюць за каўнер і там растаюць.
Часам снег сыплецца крупамі, як быццам на небе нехта рассыпаў манку. Круглыя дробныя шарыкі нават падскокваюць, калі б’юцца аб зямлю. І з шолахам стукаюць аб куртку з шчыльнага матэрыялу. А шматкі — падаюць бясшумна, плаўна, быццам танчаць у паветры. А самы прыгожы снег — гэта сняжынкі. Іх ніколі не стомішся разглядаць. Ўпадзе адна на рукавіцу і глядзіш на яе, лічыш яе мініяцюрныя галінкі, пакуль яна не растане ад твайго дыхання. Сняжынкі ніколі не паўтараюць адзін аднаго і пры гэтым яны такія прыгожыя, далікатныя, дзіўныя.
Да, зіма, чароўны час года, казачны. Яна ўпрыгожвае ўсё — гарады, вёскі, лясы, палі. У распараджэнні ў іншых часоў года любыя колеры. У зімы толькі адзін колер — колер снегу. Але як выдатна зіма карыстаецца ім. Адзін снегапад — і ўсё выглядае па — іншаму, святочны, пасвяжэлы. Снегапад абнаўляе, ажыўляе. Усё пасля снегападу выглядае урачыстым і велічным, увесь бруд накрыты і схаваны, сонца блішчыць на паверхні снежнага покрыва.
А калі снегапад пачынае ісці пад вечар, то яшчэ лепш — можна паспець выйсці ў двор да наступлення ночы і паглядзець, як прыгожа падае снег у электрычным святле вулічных ліхтароў. Хоць усе мы ведаем, што снегапад — гэта звычайнае прыродная з’ява, характэрная для халоднай зімы, нас не пакідае адчуванне казкі падчас выпадзення снегу.