Адным з самых значных твораў Шамякіна, які меў велізарны поспех у чытачоў, доўгія гады ўваходзіў ў школьную праграму, а часткова ўваходзіць і зараз, з’яляецца пенталогія « Трывожнае шчасце». Гэта шмат у чым аўтабіяграфічны раман, у якім апавядаецца пра партызанскі рух, аб цяжкай і небяспечнай баявой службе ў Мурманску, але галоўным чынам пра каханне, пра сяброўства, пра ўзаемаадносіны маладых людзей у гады суровых выпрабаванняў. Трэба сказаць, што першая аповесць з гэтага цыклу « Непаўторная вясна», дзе распавядаецца пра перадваеннай жыцця, карыстаецца нязменным поспехам таму, што яна — пра першае каханне. А так ужо склалася, што ў беларускай літаратуры тэма вясны чалавечых адносін па — сапраўднаму мастацка і пранікнёна адлюстравана ў зусім нешматлікіх творах. І хоць у пачатку аповесці ваенныя падзеі яшчэ не закранаюцца, але ў ёй ужо паказана станаўленне тых рыс характару, якія дапамогуць у наступным выстаяць галоўным героям ва ўмовах прызвычайных абставінаў вайны на Крайняй Поўначы (Пётр Шапятовіча ) і фашысцкай акупацыі ( Саша Траянава ) . — Творчасць Івана Пятровіча ў асноўным прысвечана вайне, даваенным і пасляваеннага час , але час цячэ, змяняюцца жыццёвыя абставіны. А наколькі творы Івана Шамякіна могуць быць цікавыя сучаснаму чытачу, і асабліва моладзі, наколькі захоўваецца іх актуальнасць у наш час ?
У цэнтры падзей аказваецца маладая пара — студэнт Пётр Шапетовіч і фельчар Саша Траянава. Дзеянне аповесцяў ахоплівае вялікі прамежак часу пачынаючы з прадваенных дзён і заканчваючы перыядам аднаўлення краіны. Маладыя людзі пажаніліся, але неўзабаве Пятру прыйшлося пакінуць родны дом, каб аддаць доўг сваёй Радзіме. А Саша засталася разам з грудным дзіцем, патрапіўшы ў акупацыю да ворагаў. Але яны здолелі зберагчы сябе адзін для аднаго.
Найважнейшым адзнакай твораў Івана Шамякіна з’яўляецца прысутнасць у іх моцных духам людзей. Бо асноўная праблема сучаснай літаратуры — гэта адсутнасць у ёй героя, з якога можна было б браць прыклад. А героі Шамякіна валодаюць шматлікімі вельмі прывабнымі чалавечымі якасцямі. Дзеючыя асобы твораў Івана Шамякіна — жывыя людзі з усімі адпаведнымі ім вартасцямі і недахопамі. Таму яны і цікавыя ўсім пакаленням чытачоў.