Наша жыццё складаецца з учынкаў. У учынках выяўляецца маральная сутнасць чалавека. У нашым дачыненні да іншых людзей няма нічога выпадковага. Учынак заўсёды вызначаецца дзейнасцю маральнай свядомасці.
Ўчынкі ёсць толькі там, дзе ёсць людзі. Нашы ўчынкі выказваюць ўзровень нашай маральнай культуры. Бываюць людзі, які , сыходзячы з дому, не ведаюць, што яны зробяць : ці то дапамогуць інваліду і пачуюць словы падзякі, ці то парушаць правілы вулічнага руху. Так можа быць з людзьмі, якія не маюць маральнай асяродку — перакананняў. Ад характару ўчынку залежыць наш духоўны стан, дабрабыт, шчасце, здароўе, самаадчуванне і настрой людзей, з якімі ты маеш зносіны .
Чалавечыя ўчынкі выяўляюцца ў дзейнасці і ў слове, нават у яе позірку. Слова — востры дотык да сэрца. Яно можа стаць і далікатным, духмяным кветка , і распаленым жалезам, і камякамі бруду. Слова абгортваецца самымі нечаканымі ўчынкамі нават тады, калі яго няма, а ёсць маўчанне. Гэта самы агідны ўчынак — здрада. Бывае наадварот: здрадай становіцца слова, якое павінна захоўваць таямніцу. Мудрае і добрае слова дастаўляе радасць, дурное і злое, неабдуманае і бестактоўнае прыносіць бяду. Словам можна забіць і ажывіць параніць і вылечыць, пасеяць разгубленасьць і безнадзейнасць і адухаўляць, рассеяць сумневы і зрынуць у роспач, стварыць ўсмешку і выклікаць слёзы, спарадзіць веру ў чалавека і выклікаць нявер’е, натхніць на працу і прывесці ў здранцвенне сілы душы. Злы, няўдалы, бестактоўны , яго пустая гаворка можа абразіць, засмуціць, ашаламіць, патрэсці чалавека. Умей зразумець і адчуць, калі чалавеку, з якім ты сустракаешся, трэба, каб ты каза , а калі яму неабходна, каб ты маўчаў. Адно- адзінае тваё слова можа стварыць у людзей няправільнае меркаванне пра цябе.
Беражы і шкадуй ўражлівасць, ранімасць чалавека. Не прычыняюць сваімі ўчынкамі абразы болю, трывогі, турботы. Сваёй ведай меры не нясі насенне няверы ў добры пачатак у чалавеку. Чым больш у жыцці дрэнных учынкаў, тым больш у маральна няўстойлівых і маладасведчаных людзей падстаў усумніцца ў імпрэзе дабра і справядлівасці.
Калі людзі перастаюць звяртаць увагу на дрэнныя ўчынкі, узрастае лік правін. Таму трэба заўсёды быць маральна надыходзячым, непрымірымым і нягнуткім .