Чалавек і прырода ўзаемазвязаныя. Гэта было заўсёды. Першабытныя людзі настолькі дрыгатліва ставіліся прыродзе, што абагаўлялі яе. І агонь, і вада, і зямля, і неба… Усе стыхіі бачыліся першабытнаму чалавеку боствамі. Ды і расліны, і жывёлы, і птушкі. Гэта трапяткое стаўленне да прыроды і зараз цепліцца ў душы кожнага чалавека. Напрыклад, мае стаўленне да ластавак. Я вельмі люблю ластавак. Прыязджаю ў вёску да бабулі, адкрываю скрыпучую драўляную брамку, абдымаюся з бабуляй, п’ю з ёй гарбату, а потым — да ракі. Ластаўкі ўжо там. Яны кружацца так нізка, што крыламі быццам бы датычацца вады. У гліне стромага супрацьлеглага берага гнёзды ластавак. Там яны выкормліваюць сваіх птушанят. Жывая прырода дзіўная. А яшчэ, я ведаю, прырода лечыць. Тыя ж сабакі і коткі. Дыханне сабак, як высветлілі навукоўцы, стварае ў кватэрах і дамах антымікробную сераду. Не дарма ж нашымі продкамі складзеныя прымаўкі: «Котка на хворае месца кладзецца», «Сабака лізнула — усе хваробы вылечыць». І як шкада, што ў наш час адносіны чалавека да прыроды сталі такімі бязлітасна-спажывецкімі. Чалавек высякае лес, выкідвае ў атмасферу забруджвальныя рэчывы , атручвае ваду азёр, рэк і мораў. Хіба гэта дапушчальна? Бо мы жывем ад прыроды, дыхаем яе паветрам, сілкуемся яе пленам. І ці надоўга хопіць прыродных рэсурсаў пры такім іх непрадуманным дзікунскім выкарыстанні? Можа, на наш век хопіць. А нашы дзеці? Я ведаю, многія людзі, у прыватнасці, пісьменнікі, змагаліся і змагаюцца за прыроду. Вось, напрыклад, вядомы пісьменнік Чынгіз Айтматаў у сваім рамане «Буранны паўстанак» піша пра высыхаючы Арал, зменлівым у горшы бок клімаце, скудеющей зямлі. Яшчэ Айтматаў прапануе нам спосабы выкарыстання прыродных багаццяў. Прыроду трэба берагчы. Чалавек павінен жыць у гармоніі з прыродай. Павінен быць «царом прыроды», а састаўной яе часткай. Бо прырода і ёсць наша Радзіма. Як сказаў выдатны пісьменнік Прышвін: «Ахоўваць прыроду — значыць ахоўваць Радзіму». Так давайце ж прыслухаемся да гэтай мудрай рады.
Ва ўсіх людзей стаўленне да жывёл рознфе, хтосці жорсткі з імі, а хтосці наадварот. Жывёлы гэта таксама нейкія людзі, толькі целасклад у іх не такі як у чалавека.По сэнсу наогул жывёл, можна змясціць у кнігу рэкордаў Гінэса па іх учынкам і дасягненнямЖывёлы вельмі разумныя істоты яны так жа як чалавек могуць разважаць,думаць,гаварыць толькі кожны на сваёй мове.Хтосці думае зусім наадварот,але каму тое прыходзіць у галаву зусім чаго другое.я лічу што з жывёламі трэба ставіцца лепш і дабрэй яны ж усе ж такі таксама жывуць і дзеляцца з намі шчасцем і радасцю.
