Трагікамічным эпізодам у творы “Людзі на балоце” з’яўляецца эпізод, калі Міканор вырашыў навесці парад і новы лад. Страшэнным брудам Міканор абураўся у хатцы Зайчыка. І тут ён сутыкнуўся з умовамі антысанітарыі, дзеці Зайчыка заўсёды былі недагледжаны і часам елі з аднаго карыта з свіннямі.Стаў зорным час карэннага пералому для Міканора, бо ён меў актыўнасць, схільнасць да лідэрства, жаданне жыць лепей, мець неўтаймоўную энергію. Міканор жадаў змяніць усё вакол сябе, усю навізну жыцця ён упітвае у сваю душу, быццам бы як губка ваду. І ён не вельмі разумее ці з’яўляецца гэта новае добрым і лепшым. Не хістаецца Міканор, не вагаецца.
Па сваёй натуры Міканор не церпялівы. Да людзей у яго існуе нейкая недавернасць, часамі ён можа буркнуць. І пісьменнік з дапамогай народнай рэплікі Сарокі апісвае Міканора наступным вобразам — Каб не выбраць халеру — гарачы не ў меру». Гэтым самым Мележ апісвае вобраз актывіста. Каб дабіцца новага Міканор пераступіць праз веру родных людзей – сваіх бацькоў. Я лічу што Міканор сваімі паводзінамі нясе людзям шкоду.