Юнацтва — самая цудоўная пара ў жыцці чалавека. У ей злучаецца ўсе: цвярозы розум і бура страсцей, першае каханне і першая нянавісць, міласэрнасць і дзіцячая жорсткасць. У гэты перыяд фармуецца асоба, адбываецца вялізная праца над сабой.
Нам, маладому пакаленню, дапамагаюць знайсці дарогу ў «заўтра» нашы бацькі і дасведчаныя педагогі. А як жа інакш? Як нам самастойна разабрацца ў гэтым складаным жыцці, зразумець, што ёсць дабро, а што зло? Як вырашаць часам невырашальныя пытанні?
Ужо цяпер я ўсведамляю сябе часткай навакольнага свету, пачынаю задумвацца аб сваім месцы ў ім, аб сэнсе чалавечага жыцця. Маімі добрымі настаўнікамі таксама з’яўляюцца кнігі, якія прымушаюць адчуваць, перажываць, думаць. Так, у кожнага чалавека павінна быць мэта, да яе трэба абавязкова імкнуцца, пераадольваючы цяжкасці.
Чытаючы творы мастацкай літаратуры, мімаволі задаю сабе пытанне: што здарылася з нашым маладым пакаленнем, чаму мы забыліся аб добрых манерах, традыцыях, аб выхаванасці, аб павазе і любові да бацькі і маці. «Дабрашчасны той, хто продкаў з чыстым сэрцам паважае»… «Продкамі» сённяшняя моладзь, на жаль, грэбліва называе сваіх бацькоў. Вечная праблема ўзаемаадносін падлеткаў і бацькоў сёння здаецца найбольш вострай.
Ва ўсе часы маладым было нялегка. Але ў дваццаць першым стагоддзі асабліва цяжка. Адна з галоўных праблем, якія хвалююць грамадства, педагогаў, медыкаў, з’яўляецца праблема наркаманіі і таксікаманіі сярод падлеткаў. Небяспечнае захапленне распаўсюдзілася ва ўсіх гарадах і вёсках Расіі і Беларусі. Наркотыкі цяпер даступныя любому. Падлеткі ( і нават дзеці!) збіраюцца ў скляпах, адрынах, на гарышчах і ўжываюць атруту, каб потым акружыць сябе галюцынацыямі. Напэўна, ім так лягчэй жыць. Яны не задумваюцца аб тым, што наркотыкі прыводзяць да незваротных наступстваў. У выніку развіваюцца невылечныя хваробы. Але самае страшнае — надыходзіць хуткае разбурэнне асобы. А колькі маладых людзей памерла ад перадазіроўкі! Наркаманы лёгка ўваходзяць у стан, калі парушаецца нармальнае ўспрыманне рэчаіснасці. Таму з’яўляецца яшчэ адна праблема — злачынства.
Так што ж адбываецца з сучаснай моладдзю? Хто навучыў яе атручваць сябе, губіць сваё здароўе, розум, пазбаўляць сябе будучыні? Цяжка знайсці адназначны адказ. Верагодна, тут цэлы комплекс прычын. Ўрачы кажуць пра тое, што падлеткі, пачаткоўцы з алкаголю, часцяком ўцягваюцца ў наркотыкі проста з-за даступнасці і легкай здабычы. Педагогі і псіхолагі бачаць гэтую праблему ў сацыяльным асяроддзі, якое «пастаўляе» грамадства алкаголікаў і наркаманаў. Дрэннае выхаванне ў сям’і, адчужэнне падлеткаў ад школы, дарослых, аднагодкаў, часам прыводзіць да сапраўднай трагедыі.
Я думаю, гэта страшная хвароба нашага грамадства! Маладое пакаленьне будзе здаровым і маральна, і фізічна толькі тады, калі дарослыя перастануць быць абыякавымі.
Так хочацца верыць, што бацькі і педагогі, якім даверана выхаванне моладзі, на самай справе будуць клапаціцца аб развіцці асобы кожнага з нас і перастануць ляпіць ярлык цяжкае дзіцяці» тым падлеткам, хто сапраўды мае патрэбу ў дапамозе.