«Мементо моры» — «Памятай аб смерці», вось гэты крылаты лацінскае выраз можна лічыць дэвізам еўрапейскай культуры аж да Новага Часу… Янка Брыль таксама у сваім апавяданні закранае гэту тэму. Смерць — гэта спыненне існавання арганізма, цела. Я веру ў душу, яна дакладна ёсць. І яна не памірае. Я не вельмі пабожны чалавек, але веру, што замагільны свет існуе. Так што жыцце пасля смерці працягваецца, але мае іншы выгляд, невядомы нам, жывым. Падрыхтавацца да смерці немагчыма. Яна заўсёды побач. Жыццё кожны дзень канчаецца для каго-тое, а для каго-то пачынаецца. І невядома, калі прыйдзецца пайсці .Камень паваліўся ўніз. Нага застыла ў паветры. Чалавек пахіснуўся. Але ўтрымаў раўнавагу. Ухапіўся за нітачку жыцця. І як быццам яна зноў набыла сэнс. Сэнс жыцця яшчэ не страчаны. Ён яшчэ малады. Наперадзе столькі часу, мараў, жаданняў, кіданняў. Шуканняў. Ды што там казаць. Хіба пошук сэнсу жыцьця — гэта праблема? Філасофія, ды і толькі. Эээх! А камень — можна хутка наступіць на іншы. Форма дазваляе. Раз — і вось ужо іншая нага на вазе. І так усе жыццё. З дня ў дзень. Чалавек шукае сэнс жыцця. Чалавек прачынаецца і, здзяйсняючы аднолькава звыклыя рэчы, атрымлівае аднолькавы вынік: порцыю адабрэння, порцыю ўзнагароджання і порцыю задавальнення. І ў чарговы раз балансуе на грані. І толькі зрэдку нейкі ўнутраны голас дае аб сабе ведаць: мітусня, карцінкі змяняюць адзін аднаго, што-то адбываецца, а які ж усе-такі сэнс жыцця і смерці чалавека?Жыццё сапраўды поўная скарбаў. Для тых, хто ўмее бачыць іх. І навучыцца гэтаму можна раней, чым з’явіцца жаданне спыніць пошукі таго, што магло б стаць кропкай апоры. Задавальненне не даступна толькі тым, хто любіць балансаваць на грані. З кропкай апоры прыходзіць якасна іншае асалоду. І не кожны чалавек зможа зрабіць дзеля другога чалавека учынак. Аднак у апавяданні мы бачым, што такі чалавек існуе. Гэта пячнік. Зондэрфюрэр дорыць яму жыццё, аднак пячнік памятае пра сваіх родных і просіць жыццё для іх. Аднак ён гарыць, а мог застацца жывым. У вобразе печніка пісьменнік паказвае сапраўднага байца за родных людей і радзіму, які не шкадуючы сябе пойдзе за другіх.
0
Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Вам также может быть интересно
.Удых…Крык нованароджанага малога. Ён з’явіўся на святло, і адразу спрабуе абвясціць аб сваім нараджэнні
Цяпер Хатынь — мемарыяльны комплекс (54 км ад Мінска). Гэты мемарыял быў адкрыты ў
Нясвіжскі замак — палацава-замкавы комплекс, змешчаны ў паўночна-усходняй частцы горада Нясвіжа Мінскай вобласці Беларусі.
«Чалавек жыве на зямлі, на сваей зямлі, на сваей малой радзіме. Мы жывем у
У кожнага чалавека ёсць свая родная мова. І кожны ўлічвае сваю кропку гледжання аб
Парку, які носіць імя выдатнага беларускага паэта, да Другой Сусветнай вайны не было. На