У зімовы марозны дзень дзеці зляпілі Снегавіка. Яны так спяшаліся, што забыліся прымацаваць яму моркву замест носа. Наступіў вечар. У паветры пырхалі белыя сняжынкі. Вакол стаяла цішыня. Па двары, не спяшаючыся, ішла старэнькая бабуля. У руках у яе была авоська з прадуктамі. Бабуля ўбачыла Снегавіка і падышла да яго. Яна заўважыла, што Снегавік варта сумным і яму не хапае носа на твары. Бабулька дастала з сумкі моркву і прымацавала яму .
Раптам Снегавік паварушыў галавой, бабуля спалохалася, але тут, жа ўзрадавалася. Яна ўпершыню ўбачыла жывога Снегавіка . Снегавік сказаў : «Дзякуй, Вам паважаная бабуля. Вы мяне ажывілі і далі мне жыццё. » Бабуля была вельмі здзіўленая, бо яна ні калі яшчэ не размаўляла са снегавікі. Яна яму адказала : «Не трэба падзяк. Я бачу, што Вам мая морква да твару.» Снегавік быў задаволены тым, што пажылая жанчына не ўцякла ад яго і не спалохалася. Ён тады зусім адважыўся і спытаў: «Вы не маглі б расказаць, што такое Новы год? » Бабуля спытала: А адкуль табе вядом , што ёсць такое свята » « Я чуў сёння пра яго ад дзяцей, якія мяне зляпілі. Яны шмат казалі, аб нейкіх падарунках, карнавале, ёлцы, »- адказаў Снегавік. Бабуля тады пытае : « А ты можаш рухацца?» «Так», — радасна сказаў Снегавік . «Тады пайшлі са мной да мяне ў двор. Я табе пакажу навагоднюю ёлку » — паклікала бабуля Снегавіка.
У двары ў бабулі стаяла высокая прыбраная ёлка . На ёй бліскалі і зіхацелі яркія гірлянды. Снегавік ад захаплення не мог сказаць і слова. Бабулька патлумачыла яму: «Гэта навагодняя прыгажуня. Яе ставяць у дамах і ў двары адзін раз год. Дзеці і дарослыя водзяць вакол яе вясёлы карагод і спяваюць навагоднія песні. Новы год — гэта радасць, пажаданні, смех і падарункі » Снегавік слухаў бабулю і ўяўляў, як вакол елкі ён разам з дзецьмі водзіць карагод і спявае навагоднюю песню. Бабуля прапанавала яму застацца побач з елкай і дачакацца заўтрашняй ночы.
На наступную ноч у двары была грандыёзная весялосць. Усе дарослыя і дзеці крычалі: «З Новым годам ! Ура ! » Маленькія дзеці ўсталі ў карагод, да іх далучыліся дарослыя, і яны заспявалі навагоднюю песню. А маленькая дзяўчынка падышла да снегавіка і падарыла яму вядзерца, якое адразу ж яму апрануў высокі дзядзька. Цяпер і Снегавік атрымаў свой падарунак. Снегавік быў вельмі рады, але ён не мог сказаць гэта маленькай дзяўчынцы, бо ніхто не ведаў, што ён жывы. Толькі старэнькая бабуля бачыла, як у вачах Снегавіка зазіхацелі іскрынкі радасці. Праўду кажуць, што ў новы год выконваюцца ўсе мары і жаданні.