У гэтым годзе мы заканчваем пачатковую школу. Нам прыйдзецца растацца з нашай першай настаўніцай. Праглядаючы альбом з фатаграфіямі, мне трохі сумна.
Вось мы ў першым класе, якія мы смешныя і пацешныя. Мы прыйшлі вучыцца. Усе чатыры гады мы вучыліся, мы пазнавалі свет, мы разам забаўляліся, сварыліся і мірыліся, крыўдзіліся і радаваліся. Усе чатыры гады мы былі разам з нашай першай настаўніцай.
Яна вучыла нас не толькі чытаць і пісаць, яна навучыла нас сябраваць і разумець адзін аднаго. За чатыры гады мы вельмі пасябравалі і выраслі. Наперадзе ў нас іншае жыццё, будуць новыя сустрэчы, уражанні, але пачатковую школу забыць немагчыма. Я заўсёды буду памятаць, як мама і тата прывялі мяне ў першы раз у школу, як я пазнаёмілася з першай у маім жыцці настаўніцай.
Як было трохі страшна ўваходзіць першы раз у клас, знаёміцца з аднакласнікамі. Было вельмі цікава пазнаваць нешта новае невядомае.
Былі святы, калі мы спявалі, танцавалі, гулялі спектаклі. Было весела.
Я ніколі не забуду гэтыя святы. А зараз мы заканчваем пачатковую школу. Мне сумна ад таго, што мая школьная жыццё зменіцца. Што з намі не будзе нашай першай настаўніцы. Мы так прывыклі да яе, што яна ёсць, яна заўсёды з намі.
Яна і наругае і пахваліць, і парадуецца за нас. Але, бывай пачатковая школа! Я заўсёды буду памятаць цябе. Успаміны аб табе заўсёды будуць цёплымі і светлымі.