Беларускія пісьменнікі — майстры пейзажу, іх пейзажная паэзія была наватарскайм з’явай ў беларускай літаратуры. У сучаснай беларускай паэзіі амаль не было прыроды як асноўнага аб’екта малюнка, а ў лірыцы Янкі Купалы і Якуба Коласа прырода займае дамінуючае становішча. Менавіта ў пейзажнай лірыцы выяўляюцца асаблівасці мірасазрэння гэтых выдатных паэтаў.
Беларуская паэзія пачынае вой адлік з пяцідзесятых гадоў. На яе развіццё вялікі уплыў аказаў сацыяльна-грамадскі уздым, з дапамогай якога узрасла павага да чалавека як асабістага чалавека. Бо чалавек гэта тварэц прыроды, стваральнік духоўных і матэрыяльных каштоўнасцей на беларускай зямлі. Чалавек з глыбока-асабістымі перажываннімі вабіць і цікавіць сучасную паэзію Беларусі.
Літаратура, а іменна паэзія беларускіх пьсьменікаў цікавіцца дзеяннямі чалавека і прыроды, яна выяўляе іх этычна-маральныя праблемы і зносіны.
Беларускія паэты і пісьменнікі пішуць пра чалаека і прыроду у розных стылях, аднак даводзяць да чытачоў самае добрае аб зямлі і чалавечым жыцці.
Сённяшня прблематыка пісьменнікаў – гэта чалавекі і грамадства, чалавек і краіна.
Да паэтаў старэйшага пакалення сучаснай беларускай паэзіі трэба аднесці Сяргея Грахоўскага, Анатоля Вярцінскага, Ніла Гілевіча, Рыгора Барадуліна. Да паэтаў сярэдняга пакалення- Аляксея Разанава, Анатоля Грачанікава, Яўгенію Янішчыц, Раісу Баравікову і іншых.
А вось да паэтаў малодшага стагоддзя трэба аднесці наступных пісьменнікаў – Галубовіча, Глобуса, Дукса, Жанчак, Канапелька і іншых.