Апавяданнем “На каляды к сыну” Змітрок Бядуля хоча давесці да чытачоў якімі павінны быць адносіны дзяцей да сваіх бацькоў. Лаўрук нарадзіўся ў беднай, сялянскай сям’і. Яго бацькі – простыя людзі. Але здарылася так, што выбрацца ў людзі Лаўруку дапамагае пан Шчыбульскі. Пасля гэтага Лаўрук пачынае чурацца сваіх бацькоў, перастае прыязжаць да іх у госці. Пры сустрэчы з сваімі бацькамі вядзе сябе так, быццам бы яны яму чужыя людзі. Але чаго так здарылася? Тэкля і Цыпрук шчыра кахаюць свайго сына і жадаюць яму усяго толькі лепшага. Аднак Лаўрука мяняе багацце. Яго паводзіны да сваіх бацькоў праяўляюцца тым, што яму сорамна за тое, што на яго маці рванае адзенне, што яна яму нічым не дапамагла ў жыцці. А тое ,што яна нарадзіла яго, расціла, дарыла сваю цеплыню і ласку, ён незаўважае і не памятае. Бацькі для яго становяцца нейкімі жабракамі.
Змітрок Бядуля хоча распавесці пра тое, што ня можа быць шчаслівай старасць, аднак яна можа быць спакойнай, годнай і дагледжанай. Месца у жыцці неабходна знайсці запаведзі абяцання – калі ты хочаш каб твае дзеці шанавалі цябе, шануй сам сваіх бацькоў. Аднак не ўсе гэта разумеюць. Вось і Лаўрук прынес сэрца сваёй маці ў ахвяру. Яна становіцца для яго чужым чалавекам.І паводзіны яго магчыма толькі характырызаваць тым, што юнака спорціла багацце і панскія навучанні.