Сачыненне на тэму » Дзень абароны Айчыны»

Кожны год у канцы зімы наш народ адзначае знамянальную дату. Гэта свята мужчын — Дзень абароны Айчыны. У гэты дзень мы віншуем сваіх бацькоў, братоў, дзядуляў, прадзедаў.

Навогул, калі сур’езна падыходзіць да значэння гэтага свята, ці то віншаваць трэба ў першую чаргу тых мужчын, якія маюць дачыненне да абароны Айчыны. Напрыклад, вайскоўцаў, паліцыянтаў, супрацоўнікаў спецслужбаў, ратавальнікаў, пажарных, урачоў. Ну, і вядома, усіх тых мужчын, якія служылі ў арміі.

Не дарма бо раней, у Савецкім Саюзе, 23 лютага, быў Днем Савецкай арміі. Тады амаль усе мужчын абавязкова заклікалі ў войска. Зараз жа ў арміі служаць далека не ўсе хлопцы.

Але ў народзе прынята віншаваць з 23 лютага ўсіх мужчын, і нават хлопчыкаў таксама. Бо кожны мужчына можа стаць абаронцам Айчыны, калі будзе неабходнасць. Напрыклад, калі здарыцца вайна або стыхійнае бедства. Калі будзе пагражаць небяспека слабым і безабаронным, жанчынам, старым і дзецям, любы сапраўдны мужчына стане іх абаронцам. А значыць, будзе абараняць сваю Радзіму.

У маей сям’і таксама прынята дарыць падарункі яе мужчынскай палове на 23 лютага. Гэта значыць, абодвум маім дзядулям і таце. Але асабліва ўрачыста мы кожны раз віншуем майго прадзеда. Ён абараняў Радзіму ў час Вялікай Айчыннай Вайны. Яму тады толькі-толькі споўнілася васямнаццаць гадоў, а ён ужо сядзеў з вінтоўкай у акопе і страляў у ворагаў. Мой прадзед — самы сапраўдны абаронца Айчыны.23 лютага нездарма лічаць адным з самых народных святаў, бо гэты дзень мы добра памятаем з самага дзяцінства, а значыць гэта не проста свята, а вялікае свята. Падрыхтоўка да яго святкавання пачынаюцца загадзя — бацькі купляюць розныя смачнасці, гарадскія службы ўпрыгожваюць горад, у садках праводзяць святочныя ранішнікі, а ў школах прапануюць напісаць сачыненне на тэму дня Абаронцы Айчыны. Што ж напісаць сучаснаму школьніку на гэтую, здавалася б, добра знаемую кожнаму тэму? Думаецца, што можа і не трэба выдумляць нешта фантастычнае і нерэальнае, а цалкам дастаткова ўспомніць што — небудзь з гісторыі вашай сям’і, бо практычна кожная беларуская сям’я панесла страты сваіх блізкіх і сваякоў у былыя вайны. У каго — то не прыйшоў з вайны прадзед, у каго — то дзед, а ў каго — то і бацька вярнуўся з сучаснай вайны з цяжкім сэрцам і паранены целам. Можа, варта напісаць пра іх, пра тых, каго Вам так і не давялося ўбачыць, ці пра таго, каго Вы кожны дзень чакалі каля акна ў паўцемным кватэры. Нам часам здаецца, што героі гэта дзе — то там, далека, а даволі часта мы жывем ці маглі жыць з імі пад адной страхой і кожны дзень мелі магчымасць глядзець ім у вочы, не побоявшиеся страху вайны і абаранілі нашу Радзіму! Так што, дарагія школьнікі, не трэба шукаць дзе — та за гарызонтам прывідных герояў, дастаткова проста больш уважліва паглядзець вакол сябе, і Вы ўбачыце, як шмат абаронцаў Радзімы, сапраўдных, а не кніжных ці кіношных, жывуць з Вамі побач. Пра іх і трэба пісаць, каб яшчэ больш ў сэрца было павагі да гэтых бясстрашным людзям!

 

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Добавить комментарий


− 1 = семь

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!:

Adblock
detector