Каханне — гэта паняцце комплекснае, дастасавальнае да многіх рэчаў. Ад самага нараджэння чалавек кагосці кахае. Спачатку маму, тату, бабулю з дзядулем. Нават сваіх братоў і сясцёр, хоць знешне, здаецца, што яны ўвесь час канфліктуюць і сварацца. Падрастаючы, маляня вучыцца таксама кахаць і навакольны свет. Ён адкрывае яго для сябе, даведаецца пра што-то новае, дзівіцца незвычайным, любуецца прыгожым. Увесь спектр гэтых пачуццяў зліваецца ў адно цэлае, з якім ён прачынаецца па раніцах, прадчуваючы новыя ўражанні. З кожным наступным днёмён любіць гэты свет усе больш і больш. Вось дзяўчынка ў дзіцячым садзе з пранізліва зяленымі вачыма і велізарным бантам. А вось прыгожы стракаты матылёк на пухнатай кветкі. Яны абодва выклікаюць пачуццё захаплення. Хочацца іх прылашчыць, пасябраваць, пагуляць у вясёлую забаву.
Каханне ў жыцці чалавека пачынаецца з малога і, нібы снежны ком, абрастае ўсе новымі прадметамі кахання. Яшчэ не ўсвядомлена, але ўжо непарыўна дзіця звязаны пачуццём кахання з мацярынскім цяплом і клопатам. У школе ён неўзаемна улюбляецца ў суседку па парце, потым у юную настаўніцу, ну а далей па-сапраўднаму, з пакутамі, у аднакурсніц. І кожны раз з упэўненасцю, што гэтыя пачуцці назаўсёды. Але ўзаемаадносіны мужчыны і жанчыны настолькі шматгранныя і непрадказальныя, што ніколі нічога нельга загадваць. Паказальна тое, што разрыў закаханых, у большасці сваей, не з’яўляецца для іх трагедыяй ўсяго жыцця. Час лечыць, і новае каханне авалодвае пачуццямі таксама моцна і горача.
Не многім людзям у гэтым свеце лёс дорыць бясконцае каханне.
