Думаю, у кожнага чалавека ёсць пэўная мэта ў жыцці. Пакуль мы маленькія, невялікія і нашы мары. Дзіцяці хочацца новую прыгожую цацку, як у вітрыне крамы або ў таго хлопчыка, ці новую сукенку, або ляльку Барбі. Мы расцем, і разам з намі растуць і нашы жаданні, імкненні, мэты. Адзін марыць разгадаць таямніцы Бярмудскага трыкутніка і знайсці патанулую Атлантыду. Іншы жыве марай стварыць унікальныя лекі ад усіх хвароб або эліксір вечнай маладосці, здароўя і прыгажосці. Трэці марыць аб палётах ў Сусвеце, сустрэчы з пазаземнага розуму.
Але рана ці позна ўсё мы сталеем і пачынаем задумвацца аб будучай прафесіі. І тут нашы імкненні становяцца цалкам пэўнымі і асэнсаванымі. Хто-небудзь хоча стаць геніяльным праграмістам, спецыялістам па камп’ютэрных тэхналогіях, ажыццявіць інфармацыйны прарыў, стварыць праграмы, якія да яго не змог стварыць ні адзін чалавек. Хто-небудзь хоча стаць лекарам, вядомым хірургам, каб штодня ратаваць ад смерці і хвароб людзей. А хто-небудзь хоча проста гадаваць хлеб, каб накарміць усіх галодных.
Ці не праўда, усё гэта высокія мэты, і калі чалавек не адступіцца, калі ён цвёрда вырашыў ісці да сваёй мары, ён абавязкова пакіне свой след на зямлі. Не абавязкова яго імя ўвойдзе ў гісторыю, але жыццё ён пражыве нездарма, прыносячы радасць і карысць людзям.
Наяўнасць пэўнай мэты, імкненне зрабіць нешта канкрэтнае, абавязкова значнае і патрэбнае, ўзвышае чалавека. Мара, ідэал павінны быць у кожнага. Нашы мары не заўсёды выстройваюцца ў выразную лінію, не заўсёды ўяўляюць сабой яркі вобраз. Часта мара бывае жаданнем дасягнуць чагосьці вялікага, светлага. Але як гэта зрабіць, мы не зусім выразна і ясна ўяўляем. Гаворка ідзе пра мары, якія падахвочваюць да дзеяння. І яны, можа быць, з часам становяцца больш яснымі і адназначнымі менавіта ў выніку гэтых дзеянняў. Такая мара ёсць і ў мяне.
Не хачу сказаць , што я не ўяўляю сабе сваю будучыню. Уяўляю. І мару асвоіць цікавую для мяне прафесію. Я хачу стаць юрыстам.
Кожны дзень мы сутыкаемся з жорсткасцю, несправядлівасцю, беззаконнасцю. І я вельмі хачу нешта змяніць, павярнуць гэты свет тварам да закону і справядлівасці. Мне здаецц , пры сур’ёзных адносінах да прафесіі я змагу ўнесці досыць важкі ўклад у паляпшэнне нашага жыцця, і таму ўжо цяпер займаюся на курсах падрыхтоўкі абітурыентаў і ў юрыдычным гуртку, вывучаю спецыяльную літаратуру, гляджу перадачы, прысвечаныя хвалюючай мяне тэме.
Але гэта — аб будучай прафесіі. А я ўсё часцей лаўлю сябе на думцы, што мне хочацца чагосьці большага, чым стаць выдатным спецыялістам і якасна выконваць сваю працу, што вельмі важна. Часам я адчуваю ў сабе столькі сіл і энергіі, што, здаецца, змагу ўсё ! Калі б была такая магчымасць, я прысвяціла б сябе абсалютна ўсіх абласцях жыцця. Я выдатна разумею, што наступіць час, калі трэба будзе вызначыцца, што ў маім жыцці галоўнае, і цалкам прысвяціць сябе прац , сям’і, любімай справе, калі нельга будзе «распыляцца » , таму што і праца, і блізкія людзі, і хобі патрабуюць часу і засяроджанай увагі .
А пакуль мне цікава ўсё новае, я шмат чаму хачу навучыцца, стаць цікавым чалавекам . Я імкнуся быць карыснай у любой сітуацыі і не збіраюся губляць ні секунды. Напэўна, хтосьці лічыць мяне несур’ёзнай, назіраючы, як я вучуся граць на гітары, а потым раптам з галавой сыходжу ў чытанне медыцынскай літаратуры, асвойваю асновы камп’ютэрнай графікі і захоплена дапамагаю бацьку і брату рамантаваць які-небудзь электрапрыбор . Навакольныя лічаць, што я не магу вызначыцца, хапаюся за ўсё запар.
Але ў тым і справа, што я вызначылася. Я хачу ўмець калі не ўсё, то многае, хачу кожны дзень пазнаваць нешта новае і не хачу спыняцца на дасягнутым. Не ведаю, ці можна назваць гэта марай ў звыклым сэнсе слова, бо мае жаданні нельга ўпісаць у нейкія рамкі, выразна сфармуляваць. Хоць чаму нельга ? Магчыма! Я мару дасягнуць дасканаласц ! Занадта гучна сказана ? Напэўна . Тым больш што дасканаласці няма мяжы, таму што калі б гэты мяжа існавала, то, дасягнуўшы яе, ужо не да чаго было б імкнуцца. Калі я задумваюся над гэтым, мне робіцца сумна. А што было б далей ? Для чаго тады астатняе жыццё, калі ўсё ўжо дасягнута ! Не, добра, што гэтай мяжы няма. Гэта значыць, што заўсёды знойдзецца нешта, чаго я яшчэ не ведаю і не ўмею, але магу даведацца і навучыцца. І мне ёсць да чаго імкнуцца! Можа, гэта і ёсць мая мара, можа , яна так і гучыць : «Усё жыццё імкнуцца, спазнаваць, вучыцца, спасцігаць”.
Чамусьці над тымі, хто кажа, што ён хоча дасягнуць дасканаласці , звычайна смяюцца або паблажліва ўсміхаюцца ў адказ. Гэта мяне не спыняе і я буду працягваць ўпарта імкнуцца да сваёй мэты.
Дзень, калі я не магу пазнаць нічога новага , не зраблю чагосьці важнага, карыснага, для мяне будзе пражыты дарма.
Марыць трэба пра нешта большае, чым цяпер можаш дасягнуць. Гэта будзе заахвочваць цябе пастаянна рухацца наперад і набліжацца да запаветнай мэты. А мая мэта – пастаянны рух наперад !