У кожнага чалавека ёсць уласныя маральныя каштоўнасці, самыя святыя рэчы і паняцці. І адна з такіх каштоўнасцяў — любоў да маці. Нездарма ж пра маці пішуць паэты і пісьменнікі, маці малююць жывапісцы і апяюць музыкі. Перад маці мы ў вялікім доўгу за бяссонныя ночы, праведзеныя ля калыскі, за клопат і ласку, за вялікую мацярынскую любоў і за само жыццё, падоранае ёю. Таму любоў да маці — самае святое чалавечае пачуццё.
Безумоўна, ёсць на свеце маральныя вырадкі: маці, якія адмовіліся ад сваіх дзяцей, і дзеці, якія адмовіліся ад сваіх маці. Але, на шчасце, такіх няшмат. Большасць людзей шануе мацярынства.
Для мяне прыкладам на ўсе жыццё застануцца адносіны паміж членамі нашай сям’і. Мая мама ніколі не вучыла мяне паважаць людзей старэйшага пакалення. Яна проста добра ставілася да бабулі, клапацілася пра яе, надавала ёй увагу. А калі бабуля хварэла, мама забараняла мне і майму малодшаму брату шумець. Мама ва ўсім для нас прыклад. Яна не кажа высокіх слоў, а проста выхоўвае нас сваім прыкладам.
У нашай сям’і вельмі ўтульная атмасфера. І стварыла яе мама. Яна ніколі не павышае голасу, заўсёды добразычлівая і ураўнаважаная. Нават, калі ў нашых бацькоў непаразуменне, гэта не ўплывае на іншых членаў сям’і. Ніхто не крычыць і не стукае кулакамі аб стол, як часта бывае ў нашых суседзяў, проста бацькі ідуць на прагулку ўдваіх, а калі прыходзяць, то можна быць упэўненым, паміж імі — мір і згода. І зноў, гэта дзякуючы маме, якая вельмі перажывае за сям’ю.
Не дарма кажуць, што маці нядрэмны. Калі я кладуся спаць — мама яшчэ не спіць, а калі я прачынаюся — яна ўжо не спіць. Мама страшна загружана і на працы, і дома.
Мы з братам стараемся як мага больш ёй дапамагаць. Калі бацька робіць сваю справу мы з братам і спрабуем яму дапамагчы і самім навучыцца. А вось дапамагаць маме на кухні чамусці саромімся. А гэта так несправядліва, бо мая мама заслугоўвае лепшага. Кожны дзень я ўпотай ад мамы і ад сяброў вывучаю кулінарныя рэцэпты. Хачу зрабіць ёй падарунак да Восьмым сакавіка — прыгатаваць якую-небудзь смачную страву. І ў той жа час я не хачу, каб сябры смяяліся, што я маленькі. Аднак, калі жанчыны асвоілі мужчынскія прафесіі, то чаму б прадстаўнікам моцнага полу не паспрабаваць рыхтаваць? Я думаю, мама будзе рада, што ў яе такі здольны сын.
Безумоўна, мой самы першы абавязак — добрае навучанне. Я стараюся зрабіць так, каб мама за мяне не чырванела, каб яе ласкавыя вочы не хваляваліся. Я ўпэўнены, што гэта мне пад сілу.