У жыцці заўсёды ёсць месца подзвігу!
Кожную секунду свайго жыцця мы думаем, мы думаем пра ўсё на свеце. І аб людзях, і аб зорках, і пра здрадніцтва, і пра подзвігі. Але як часта мы робім тое, аб чым думаем, то пра што марым?
Кожны ў сваім жыцці марыў здзейсніць што-небудзь гераічнае, зрабіць подзвіг. Але! Што спадзьвігла нас на гэтыя мары? Карысьлівасць. Ды кожны марыў, што ім будзе захапляцца любімая або каханы, будуць ганарыцца бацькі або зайздросціць сябры. Кожны хацеў зрабіць што-небудзь гэтакае, што вылучыла б яго з натоўпу. А як жа інакш? Чалавеку цалкам ўласціва жадаць быць лепш навакольных, гэта яго прырода. А ці шмат хто зрабілі той самы подзвіг аб якім марылі? Ну, можа быць пятнаццаць адсоткаў. А слізкія гэтым не хваліліся? Ну адсоткі два ад сілы. А сьлізкія зрабілі свой учынак не для таго, што б быць на кагосьці падобным, самасцвярдзіцца ці яшчэ што-небудзь у гэтым родзе? Адзінкі. А хто ведае, што такое подзвіг?.. .
Ты думаеш, што Супер Мэн — герой ці лічыш героем свайго дзеда, што ваяваў на вайне? А ты ўпэўнены, што не памыляешся? Зрабіў той самы дзед свет лепш тым, што забіў чатырох танкістаў або Супер Мэн тым, што забіваў злачынцаў? І правільна наогул было ўзводзіць іх у статус герояў? Хто на гэта адкажа? Хто скажа: чаму ён герой, а не махляр, не нявольнік лесу ці не спрабуе як то самасцвярдзіцца? А ці можна назваць подзвігам вызваленне бабулі з палаючага аўтамабіля, для таго што б твая дзяўчына ганарылася табой і не думала, што ты баязлівец? А былі б людзі больш сумленна было б месца «подзвігаў»? І спатрэбіліся б яны наогул? Можа быць здзяйсняе сапраўдны подзвіг маці, што працуе, адводзіць і забірае дзяцей з школы, гатуе, прыбірае і ўсе толькі для таго што б выжыць самой і выжылі яе дзеці. Пры гэтым яна хіба ганарыцца сваім жыццем, яе ўсхваляюць, і што яна атрымлівае ў ўзнагароду? І марыла яна калі-небудзь наогул пра такі «подзвіг», пра такога жыцця?
Напэўна, сапраўды і нельга сказаць: хто герой, а хто не. Жыцце яна такая, што ні калі не дае адназначнага адказу. Пад разуменнем большасці людзей слова «подзвіг», месца гэтаму самому з’яве, безумоўна, заўсёды есць. А вось калі ўдумацца, ці патрэбны ён, сапраўдны?
