Сачыненне на тэму «Што я ведаю пра вайну»

Беларусь! Радзіма! Як шмат значаць гэтыя словы для кожнага беларускага чалавека. Колькі вершаў і песень прысвечана краіне, колькі кніг напісана пра подзвігі беларускага народа! Гісторыя захоўвае памяць аб людзях, якія ўчынілі ў сваім жыцці многа добрых і слаўных спраў. Мы ўдзячныя сваім продкам за тое, што яны збераглі нашу Радзіму.
Шмат войнаў давялося перажыць нашай краіне. Але нікому не ўдалося зламаць гонар беларускага чалавека. Амаль 240 гадоў Русь была пад ярмом Залатой Арды. Злосна гаспадарылі татара-манголы на нашай зямлі, спусташаючы княства, знішчаючы выдатныя гарады. Але надышоў дзень, калі маскоўскі князь Дзмітрый Данскі аб’яднаў усіх для барацьбы за агульнае дабро. Увесь рускі народ падняўся на абарону сваей зямлі і навечна ўпісаў у гісторыю залатымі літарамі Кулікоўскую бітву, калі Русь вызвалілася ад ганебнага рабства.
Задумаў польскі кароль далучыць Маскву да сваіх валадарстваў. Але расейцы не змаглі з гэтым прыклад, сталі збіраць сродкі для войска. Прыклад падаў гандлёвы чалавек Кузьма Мінін. І пад правадырствам князя Дзмітрыя Пажарскага вораг быў выгнаны.

Мацнела наша Радзіма, прыгожы сталі яе прасторы. Вялікі цар Пётр Першы пабудаваў прыгожы горад Пецярбург на берагах Нявы, які назваў «акном у Еўропу». Каб стаць марской дзяржавай, Росі прыйшлося ўступіць у вайну са Швецыяй на сушы і моры.

Гісторыя нашай краіны — гэта гісторыя вялікіх перамог, адна з якіх — перамога над Напалеонам. Героі гэтай вайны на вякі праславілі нашу Радзіму.

Пра ўсе гэта я даведалася з кніг, а вось аб Вялікай Айчыннай вайне мне шмат распавядаў мой дзядуля. Гэта была самая страшная і кровапралітная вайна, у якой загінула больш за 20 мільенаў савецкіх людзей.

Мой дзядуля пайшоў на фронт у 1943 годзе, калі яму было ўсяго сямнаццаць гадоў. У 1944 яго цяжка параніла. Без прытомнасці, з прастрэленымі нагой і раненнем у галаву, ён трапіў у палон. Яго маці атрымала пахавальную. Але ў гэты час савецкія войскі вялі наступленне, і ўсіх палонных вызвалілі. Дзядуля выжыў, але яго імя значыцца ў ліку загінуўшых петраўчан на мемарыяльнай дошцы ў горадзе Пятроўску.

Я вельмі люблю сваю Радзіму, ганаруся яе гісторыяй, але я хачу, каб мая краіна ніколі больш не ваявала, каб усе народы жылі ў міры.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Добавить комментарий


8 − = три

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!:

Adblock
detector