У пачатку аповесці “Сірочы хлеб” паказваюцца дзеянні 1921 года,калі быўшая заходняя Беларусь была аддадзена пад уладу Польшчы.Галоўным героем аповесці з’яўляецца хлопчык — Данік Малец, які паходзіў з беднай сям’і. У аповесці мы яго бачым яшчэ малым-яму сем год. Але хлопчык у такім узросце ужо паск хатнюю жывёлу. Хлопчык на свет глядзіць яшчэ дзіцячымі вачыма, радуееца па-дзіцячы,жыве і засмучэннімі. У хуткім часе яму становіцца сорамна за тое, што яго клічуць жабрачком, часамі крыўдзяць яго, і хлопцу прыходзіцца ўсё гэта цярпець, але не заўсёды ён стрымлівае слёзы і бяжыць за дапамогай да маці.
Жаданне хлопчыка хутчэй пайсці у школу, пазнаць розныя навукі і незнаёмы для яго свет.
З аповесці мы бачым што пайшоўшы у школу Данік стаў добрым вучнем і вылучаеецца сярод аднакласнікаў здольнасцямі да навукі. Але яму цяжка на сэрцы ад таго, што вучацца дзеці на чужой мове і насміхаюцца над беднымі дзяцьмі.
На дальнейшы уплыў жыцця Даніка аказваць дарослыя людзі –настаўнікі.Данік страціў маці і застаўся адзін. Але на дапамогу яму ідуць пані Ма’я і Мікола Кужалевіч.Іменна яны дапамаглі юнаку стаць добрым чалавекам,адкрылі яму свет навукі і навучылі літаратуры і сэнсу жыцця.
Сустрэў на сваім жыцці Данік і такіх настаўнікаў як Рузя,Цаба,Дулемба. Аднак, для яго яны былі чужымі.Бо яны дрэнна аднасіліся да сваіх вучняў і ў нейкі момант ненавідзелі іх.Ды і наўвогуле яны пагардліва станавіліся да беларускіх дзяцей.
Жыццё не зламала Мальца,ён у хуткім часе падрос і стаў сам вучыць на роднай мове сваіх равеснікаў.У галаве хлопца былі светлыя думы пра далейшае жыццё беларускага народа,яго не пугала бедната,бо Данік знаў што гэта такое.
Прачытаўшы аповесць”Сірочы хлеб” сынам свайго народа можна назваць Даніка Мальца.Бо ён з павагай адносіўся да бедных людзей,шукаў на ўсе жыццёвыя пытанні адказы і ў любых жыццёвых абставінах ён заўсёды быў чалавечны.