Вялікдзень звычайна адзначаецца не раней чацвертага красавіка і не пазней восьмага траўня. Існуе мноства звычаяў і правілаў, звязаных з святкаваннем Вялікадня. Некаторым з іх мы прытрымліваемся і ёння, некаторыя ўжо адышлі ў мінулае. Аднак немагчыма забыць тую невымоўную атмасферу радасці і весялосці, калі ўсе, ад малога да вялікага, збіраюцца на святочным набажэнстве, а затым паведамляюць адзін аднаму, што адбылося вялікае цуд: «Хрыстос Уваскрэс!»
Велікодныя святы доўжацца тыдзень. Кожны дзень гэтага тыдня завецца светлым у гонар свята Пасхі. Раней увесь тыдзень з званіц званілі званы, абвяшчаючы свету аб перамозе жыцця над смерцю. Адным з самых важных дзён гэтага тыдня з’яўляецца чацвер, які называецца чыстым, светлым, вялікім, гарачым. Чысты чацвер — гэта дзень вясновага ачышчэння ў нашых продкаў. Было прынята яшчэ да ўзыходу сонца чысціць двор, дом — усё павінна было быць чыстым і святочным. У садзе, і ў агародзе гаспадар збіраў леташнія лісце, пустазелле і падпальваў, «каб ачысціць зямлю ад марозу, смерці і усякай нечысці». У Вялікі чацвер у першы раз стрыглі немаўлятаў, у якіх са дня нараджэння валасы яшчэ не стрыгліся.
У гэты ж дзень гаспадыні рыхтавалі соль для велікоднага стала. Яны загортвалі ў анучку і клалі ў печ, калі анучка перегорала, соль збіралі і захоўвалі да нядзелі. Перажжонная ў Вялікі чацвер соль лічылася гаючай, якая дапамагае як людзям, так і скаціне, у асаблівасці ж прыдатнай для таго, каб прысоліць пасля Святой заутрэні першыя велікодныя яйкі. Лічылася, што ў Вялікі чацвер Гасподзь нябачна бласлаўляў хлеб, які падаваўся да абеду. Крошкі гэтага хлеба старанна збіралі і захоўвалі як святыню, прыдатную і карысную да ўжывання ў час хваробы. У Страсную пятніцу пякуць вялікадня. Мая бабуля пячэ вялікдзень па старадаўнім рэцэпце, які дастаўся ёй ад бабулі.
У суботу фарбуюць яйкі. У народзе лічыцца, што яйкі, пафарбаваныя менавіта ў гэты дзень, лепш захоўваюцца на працягу ўсіх святаў. Яйка стала сымбалем Вялікадня, бо ў ім зараджаецца жыццё. I па царкоўным паданнем, звычай фарбаваць яйкі звязаны ь імем Марыі Магдаліны, якая, з’явіўшыся да імператара Тыберыя ў Рым і паднясучы яму ў дар чырвонае яйка, сказала: «Хрыстос Уваскрэс!», аІ потым пачала прапаведаваць аб Уваскрэсенні Хрыстовым. У дадзеным выпадку яйка сімвалізавала адраджэнне, а чырвоны колер — кроў Ісуса Хрыста. У народзе яйкі фарбуюць не толькі ў чырвоны, але і ў жоўты, сіні, зялены, залацісты колеры.
Акрамя таго, яйкі упрыгожваюцца арнаментам. Такія велікодныя яйкі называюцца пісанкамі.
У дзень Светлага Хрыстова Уваскрэсення усе адпраўляюцца ў царкву.
У нашай сям’і прынята перад святочным пасхальным абедам мыцца. Мама налівае ў міску халодную ваду, а на дно кладзе тры чырвоных яйкі. Першай я мыюся, затым мой брат імама, апошнім мыецца тата. Пасля кожнага члена сям’і ваду трэба мяняць, але яйкі пакідаць. Велікодныя яйкі я забіраю сябе — яны, па паданні, дораць дзяўчынкам прыгажосць. Калі ясі велікоднае яйка, нельга выкідваць (а тым больш выплеўваць) шкарлупіну на вуліцу. На Вялікдзень былі прынятыя гульні з выкарыстаннем велікодных яек.Як бачым, не ўсе старадаўнія звычаі захаваліся да нашых дзён, бо многія з іх былі адлюстраваннем не хрысціянскай рэлігіі, а хутчэй старажытных язычніцкіх вераванняў. Вялікдзень ўспрымалася нашымі продкамі як свята вясновага ачышчэння і абнаўлення. Аднак, на мой погляд, і хрысціянства, і паганства перадавалі, кожнае па-свойму, праўдзівае значэнне свята для чалавека — яго веру ў ачышчэнне і адраджэнне.