Мая сям’я зусім нядаўна купіла кватэру ў новым, вельмі прыгожым, вышынным доме. Нам адразу спадабаўся вялікі, абсаджаны маладымі дрэўцамі, двор, поўны спартыўных трэнажораў, арэляў і фігурак казачных герояў.
Мая кватэра размешчаная на дзесятым паверсе, таму я заўсёды езджу на ліфце. Ён неадчувальна плаўна рухаецца уверх — уніз, развозячы сваіх пасажыраў. Вялікія, лесвічныя пляцоўкі чыстыя, а іх сцены абвешаны кашпо з разнастайнымі, павойнымі кветкамі.
У нашай пярэдняй стаіць шафа — купэ з люстэркамі ва ўсю сцяну, дзе вісіць штодзённае, верхняя вопратка. Вельмі прывабна выглядае наша кухня. Уздоўж сцен прыгожа глядзіцца кухонная мэбля з мноствам скрынь і палічак. Выцяжка над плітой стварае ўражанне асобнага доміка з трубой, тыпу рускай печкі. Велізарна , амаль ва ўсю сцяну, акно напаўняе кухню яркім святлом і ўтульнасцю .
У прасторнай гасцінай ўздоўж сцен стаяць мяккія канапы, пуфік і, па кутах, хупавыя таршэры ў мудрагелістых абажурах. На падлозе ляжыць пухнаты дыван — любімае месца дзяцей пасядзець перад тэлевізарам, што вісіць на другой сцяне пакоя. Шырокі падаконнік абстаўлены радамі гаршкоў з пакаёвымі раслінамі.
Спальня маіх бацькоў вытрыманая ў смарагдавых танах, якія надаюць ёй нейкае падабенства падводнага свету, што выглядае вельмі стыльна і прыгожа.
Дзіцячы пакой — самае вясёлае і рознакаляровае месца ў маёй кватэры. Усе сцены размаляваныя квітнеючымі лугамі, а па столі белымі ветразямі плывуць аблокі. Бязладна раскіданыя па пакоі, мяккія цацкі надаюць ёй асаблівы шарм сваім мастацкім хаосам. Два пісьмовых стала, два кампутара, два ложкі — быццам люстраное адлюстраванне адной паловы дзіцячай ў іншую. Мы ніколі не сварымся і ня спрачаемся, каму рабіць уборку, таму што любім наш пакой і нашу кватэру. А яшчэ наш дом, вуліцу і горад, у якім мы нарадзіліся, расцем і вучымся, гуляем у двары і ў гарадскім парку, атрымліваючы асалоду ад усімі радасцямі шчаслівага дзяцінства.