Ісці па вясновым лесе — сапраўднае задавальненне. Магчыма, дзесці яшчэ ляжыць снег — бо ўсе ж сакавік месяц на двары, магчыма, тэмпература яшчэ не зусім высокая, і прыходзіцца апранаць цеплую куртку з шапкаю, але ўсе ўжо дыхаецца рэальна, сакавіцкім паветрам. Такая асаблівая атмасфера бывае толькі ў першы месяц вясны — усе ўжо дыхае сонцам і цяплом, нават калі яны песцяць нас зусім рэдка.
Як хочацца ўдыхнуць поўнымі легкімі гэтае паветра, поўнае пахаў траваў і дрэў, зяленых нырак і першых лясных кветак! Зусім хутка ў гэтым лесе ўсе стане зяленым, а пакуль лісце толькі пачынаюць з’яўляцца на ветачках дрэў-волатаў, годна перажылі гэтую зіму. Калі доўга-доўга ісці па сцежцы, можна выйсці на ўзлесак, дзе з-пад снегу ўжо пачалі прабівацца кветкі — і гэта відовішча варта таго, каб прайсці нават праз увесь лес. Вось толькі рваць кветкі не варта — прырода ў наш час і так пакрыўджаная настолькі, што лепш аддацца сузірання яе прыгажосці, а не прысваенні яе. Бо хаты кветкі прастаяць у лепшым выпадку некалькі дзен, а ў лесе будуць расці месяцамі.
Прайдзіся па лесе, паспрабуй ўвабраць у сябе усю прыгажосць, усю пяшчоту вясновай прыроды, усю яе ажыўшуюю, цёплую сутнасць. Дакраніся да сапраўднага цуду, якое абуджаецца да жыцця. Пад лёдам ўжо бяжыць рака, разбіваючы свае зімовыя кайданы, сонца ўжо пачынае саграваць сваім цяплом усё жывое, а магчыма, ты нават зможаш убачыць насельнікаў лесу — да прыкладу, вавёрачак. Хто ведае, можа табе нават атрымаецца пакарміць рудых лясных прынцэс з рукі? На ўсялякі выпадак варта заўсёды мець з сабой корм для лясных насельнікаў — бо магчымасць пакарміць жывёлу выпадае вельмі рэдка, і запамінаецца надоўга.