Даўно хацела пабываць у Альпах, і не проста ў Альпах, а ў Швайцарскіх Альпах. Чаму? Не ведаю. Напэўна таму, што вельмі люблю горы, і даўно хацела праверыць Мацерхорн. І вось у жніўні мінулага года мая мара здзейснілась.Бацькі купілі пуцёўку і невялікай кампаніяй мы адправіліся ў паездку. Прыляцеўшы ў Цюрых, мы ўзялі машыну напракат і паехалі да месца першай стаянкі.Это быў кемпінг на беразе Цюрыхскага возера. Надвор’е была настолькі цеплым, што мы купаліся ў возеры ў дзесяць гадзін вечара.
На наступны дзень мы адправіліся далей на поўдзень Швейцарыі, а менавіта ў Цермат. Дарога была такой маляўнічай, што мы спыняліся ўсюды, дзе было можно.К вечару мы дабраліся да Цермата, дакладней да мястэчка пад назвай Таш, так як у Цермат ўезд аўтатранспарту забаронены. Тут была наша другая стаянка, дзе мы правялі тры ночы.
На раніцу мы селі ў сімпатычны чырвоны цягнік і ён давез нас да Цермата. Яшчэ крыху праехаўшы ў вагончыку ліннай дарогі мы выйшлі і наш далейшы шлях веў да вяршыні Горнэрграт. Праз нейкі час нашаму позірку адкрыўся край высокага Мацерхорна -знакамітая гара — мара многіх альпінійцаў.І вось мы на вяршыні Горнэрграт, дзе нас чакала найпрыгожая панарама высакагорных прастораў.Далее наш шлях ляжаў з Цермата ў Грындэльвальд. Праўда, па шляху мы заехалі ў Блатэн, каб па ліннай дарозе падняцца на вяршыню Белальп. З гэтай вяршыні можна палюбавацца 28-кіламетровым Вялікім Алечэскім ледніком — адным з сапраўдных цудаў прыроды Альп.Следующая стаянка ў нас была ў Грындэльвальдзе, дзе не гледзячы на пахмурнае надвор’е, мы правялі два незабыўных дні. У першы дзень у нас быў радыяльны выхад у раёне Бернскіх Альпаў,а ў другі дзень, падняўшыся пешшу ў тумане да станцыі, мы селі ў вагончык чыгункі і падняліся да самага высокагорнага вакзала ў Еўропе.
Так жа тут ёсць і «Ледніковы палац», пабудаваны пад 30-метровай тоўшчай льда.Вельмі цікавая і незвычайная пабудова.На восьмы дзень нашага падарожжа па Швейцарыі мы адправіліся ў Майрынген, заехаўшы зусім не па шляху ў Берн. Горад быў чысты (зрэшты як і ўся Швейцарыя), зялены і нейкі казачны, з мноствам арыгінальных фантанаў, барэльефаў, скульптур на фасадах будынкаў. Так вельмі цікава і насычана прайшлі 16 дзен знаходжання ў альпійскай казцы пад назвай Швейцарыя. Краіна на колькі прыгожая, на столькі і дарагая. Краіна швейцарскіх банкаў і гадзіннікаў, сыру і шакаладу, а так жа краіна казачных гор пад назвай Альпы.Мне вельмі падабалася мая альпійская балада.