Выдатнымі відамі, шчодра ўраджайнымі садамі, выдатнымі лугамі ўслаўлялася чарнобыльская зямля. Але красавіцкай ноччу 1986 г. — га была праарата мяжа . З тых часоў гэтая зямля стала называцца зонай — пакалечанай , непрыдатнай для жыцця мясцовасцю . І калі ад атамнай катастрофы здрыгануліся сэрцы ўсіх землякоў, то слова «зона» не перастае гучаць у гэтых сэрцах ўжо шаснаццаць гадоў і яшчэ надоўга застанецца ў памяці чалавецтва. Аварыя на Чарнобыльскай АЭС стала новай вяхой адліку ў гісторыі атамнай энергетыкі, паказал , наколькі небяспечная пазбаўленая кантролі сіла атама і як неверагодна цяжка суняць яе .
Якім далёкім, бясхмарным выдаецца цяпер нам той “дачарнобыльскі свет” — спакойны , марудлівы ! Свет без катастроф, ахвяр, без стрэсавых сітуацый, што адбіўся на лёс мільёнаў людзей пасля Чарнобыльскай трагедыі: Жылося легкадумна , жылося бязмежна , І выбух дастаў нас — Пажар !
Самы першы ўдар стыхіі прыняла на сябе ваенізаваная пажарная частка атамнай станцыі. Пажарнікі добра разумелі, на што ішлі, апынуўшыся ў самым пекле смяротнай радыяцыі. І за іх плячыма былі іх жа дзеці, родныя, землякі, увесь бацькаву край. Цаной неверагодных намаганняў, а часам і коштам жыцця, тушылі чарнобыльскія пажарнікі агнявую стыхію, якая бурліла над аварыйным энергаблокам. Вечная ім слава і памяць !
Ужо з першых гадзін, дзён вылічэнні нашы суайчыннікі не вагаючыся сталі да барацьбы з грозным і нябачным ворагам: штодня неслі небяспечныя вахты каля распаленага рэактара, чысцілі ад радыяцыі паля, сады і жыллё , шчыра прымалі ў сябе перасяленцаў. Так пачыналася летапіс ўсенароднага подзвігу.
Эвакуацыя. Гэты тэрмін ваеннага часу, што жыло толькі ў памяці людзей, якія спазналі цяжкі час часоў Айчыннай вайны, уварваны ў наш цяперашні. Яго выклікаў чарнобыльскі ўраган, вырваўшы людзей з абжытых імі месцаў, адарваўшы ад каранёў, якія злучалі з роднай зямлёй. Чым можна вымераць іх гора ? Чарнобыльскае бедства. Радыяцыя. Радыёнукліды. Колькі трывогі ўнеслі гэтыя словы ў наша жыццё ! З’явіліся новыя трывогі, і галоўная з іх — будучыня нашай планеты. Бяда стаілася ўсюды : і ў грунце, і ў вадзе, у паветры у ежы.
Праходзяць гады пасля аварыі на Чарнобыльскай АЭС. Тая боль не сціхае , трывога не пакідае людзей, звязаных цяжкім часам ядзернага апакаліпсісу. Чарнобыль атамны .Ён , напэўна, знікне пасля таго, як мы вытруціць ў сабе Чарнобыль духоўны. А пакуль што не загойваецца чарнобыльская рана .