Сачыненне на тэму «Дзень Перамогі»

З ранняга дзяцінства мне запомніліся ўрачыстыя парады, якія дэманстраваліся па тэлебачанні 9 Мая. Стройныя прастакутнікі войскаў, асобы сівых генералаў, крыкі «ура!», ўрачыстыя песні, звон медалеў і ордэнаў, кветкі ў руках ветэранаў Вялікай Айчыннай вайны і асобы гэтых пажылых людзей, на якіх адначасова можна было прачытаць і радасць, і гонар, і боль, і сум…
Вядома ж, тады я не магла зразумець усяго і ўспрымала тое, што адбываецца проста як свята. Тым больш што ў нашым доме ў гэты дзень збіралася за святочным сталом уся сям’я, дарослыя віншавалі адзін аднаго, вялі ажыўленыя гутаркі. І казалі нам, што гэта — гістарычны дзень, які мы павінны запомніць на ўсё жыццё. А тыя сівыя людзі, абчэпленыя ордэнамі і медалямі, — сапраўдныя героі, якія абаранілі нашу краіну ад фашысцкіх захопнікаў і падарылі нам шчаслівае, мірнае жыццё. І мы памяталі… Хоць да канца не разумелі, чаму ў гэты святочны дзень на вачах нашых бабуль і дзядуляў з’яўляюцца слёзы. Але з кожным годам усё радзей і карацей сталі падобныя парады. І амаль перасталі паказваць. А тых, хто быў сведкам або ўдзеле ком гэтых вялікіх гістарычных падзей, становіцца ўсе менш да менш. Так што ж — забылі, не памятаюць, не разумеюць?!! Але гісторыі ніколі не дае аб сабе забыць. Яна жыве ў сэрцах, у творах вялікіх пісьменнікаў і паэтаў. І наша пакаленне мае магчымасць знаёміцца з усімі дэталямі таго страшнага часу на старонках твораў Ю. Бондарава, В. Быкава, К. Сіманава, М. Шолахава, А. Твардоўскага, К. Вараб’ева, А. Салжаніцына інш.

І сапраўды, у наш шалены час, калі чалавек і чалавецтва губляюць свой твар у пагоні за хвіліннымі задавальненнямі і нажывай, калі з усіх бакоў чутныя размовы аб росце коштаў і зніжэнні ўзроўня жыцця насельніцтва, калі замежныя нізкапробныя фільмы, якімі перапоўнены тэлевізійны эфір, падтупліваюць свежасць пачуццяў і пазбаўляюць адчуванні ўласнай непаўторнасці жыцця — так цяжка спыніцца, падумаць, зразумець, куды ідзе краіна, і чалавецтва. А бо зрабіць гэта неабходна, як неабходна ўспомніць урокі гісторыі, і ўжо не па-дзіцячаму, а сур’езна, па-даросламу ўсвядоміць, што «не хлебам адзіным жывы чалавек». З дня перамогі савецкіх войскаў над фашысцкай Германіяй у маі 1945 года прайшло ўжо каля сямідзесяці гадоў. Не шмат засталося сярод нас тых, хто ведае сапраўднае значэнне гэтай падзеі. Яшчэ менш тых, хто наогул задумваецца пра: тое, якая роля гэтай вайны і перамогі ў ёй у гісторыі краіны. А бо менавіта зараз настаў час ацаніць мінулае і зрабіць адпаведныя высновы. Адзін з крытыкаў яшчэ ў канцы 70-х гадоў мінулага стагоддзя напісаў артыкул пад назвай «Не толькі з фашызмам ваюем», прысвечаную творчасці Бондарава і Бакланава. Так што ж такое фашызм? Што ўяўляе сабой тое зло, з якім давялося так адчайна змагацца нашым прадзедам?

Няхай не кожны з гэтых людзей увайшоў у гісторыю нашай краіны, як Аляксандр Матросаў або Зоя Касмадзем’янская, але кожны з іх здзейсніў тое, што было ў яго сілах, а калі патрабавалася, то і звыш сіл. І толькі дзякуючы гэтаму ўдалося ім вырваць родную зямлю з лап фашысцкіх захопнікаў і дамагчыся перамогі.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Добавить комментарий


6 + четыре =

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!:

Adblock
detector