Лес прыгожы круглы год. Ён прыгожы зімою, калі цяжкія галіны алей апускаюцца пад цяжарам снегу, а прамыя ствалы соснаў здаюцца бронзавымі ў халодных промнях нізкага студзеньскага сонца. У гэтую пару лес маўклівы і выглядае зусім апусцелых і сумным. Толькі заячыя сляды на снезе ды зрэдку ваўчынае выццё нагадваюць, што яго не пакінуць сваі самыя верныя насельнікі.
Лес прыгожы і вясной, калі ўсё больш сонца пачынае сваю жыватворную працу. Тады ён увесь напаўняецца таямнічымі шолахамі, нябачнымі рухамі разамлелага жыцця. А над усім гэтым гулка раздаецца паўтораны рэхам стук дзятла — вясёлага бубнача вясны. А потым брыняюць ныркі, а потым вяртаюцца з поўдня птушкі і, нарэшце увесь лес апускаецца ў зялёны і празрысты дым маладой лістоты. Вострыя свежыя стрэлы першай травы прабіваюць жухлыя космы мінулагодняй, і лес напаўняецца шматгалосым шумам, гоманам — гімнам адраджаецца жыцця.
Лес прыгожы летам. У цёплым змроку яго зараснікаў паветра настаялася на паху лісця, травы і смалы. На яго сонечных палянах копяць слодыч чырвоныя пырскі суніцы. З яго ўзлеску адкрываюцца прасторныя палі, дзе ўжо набірае сілу хлебны колас.
Восеньскі лес урачысты і засмучаны. Ён барвяны і залаты. На досвітку дрэвы стаяць па калена ў тумане. З кожным днём усё цішэй птушыныя галасы. Потым надыходзіць пара лістападу — самая сумная, але ўсё ж выдатная пара. І вось лес становіцца зусім празрыстым. Хвоі і елі, якія яшчэ нядаўна, былі не так прыкметныя сярод яркай зеляніны бяроз, дубоў, клёнаў, ізноў выступаюць на першы план ва ўсёй сваёй царскай велічы. І вось настае маўклівы дзень першага снегападу. Снег багата абсыпае касматыя галіны, снег кладзецца паміж каранёў. Лес становіцца сядым і здаецца глыбокім старым, якога пакідаюць апошнія сілы.
Але мы-то ведаем, што гэта зусім не так. Мы ведаем, што нават самая глухая зімовая пара не будзе доўжыцца вечна. Мы ведаем, што наперадзе новая вясна . Так лес вучыць нас мудрай веры ў пастаяннае абнаўленне і адраджэнне жыцця. Значэнне лесу для чалавека выдатна выяўлена ў двух словах — » зялёны сябар». Ён не толькі крыніца разнастайнай і каштоўнай сыравін, але і магутны вартаўнік здаровага геаграфічнага асяроддзя, ахоўнае адзенне планеты, галоўны вытворца кіслароду і асноўны паглынальнік вуглякіслага газу. Лес — ўпрыгожванне Зямлі. Вядома, што без ежы чалавек можа пражыць тыдня, без вады — дні, а без паветра — толькі хвіліны. Нездарма ж існуе выраз: неабходны як паветра.
Зберажэнне жывой прыроды, яе ўдасканаленне памнажае не толькі прыгажосць свету, але і абгортваецца карысцю для чалавека, паколькі самога чалавека робіць лепш. Толькі ў поўным адзінстве з навакольным нас светам жыццё становіцца радаснымі святлым.
Моўная памылка.
Ныркі — гэта вантробы. У дрэва — пупышкі. І вельмі шмат ішных памылак, складваецца ўражанне, што перакладалі праз гугл перакладчык. Жывы чалавек так на мове пісаць не можа.