Вясёлае растанне з зімой, асветленае з радасным чаканнем блізкага цяпла, вясновага перараджэння прыроды, беларускі люд адзначае святкаванне масленіцы.
Можна з упэўненасцю назваць масленіцу самым вясёлым, народным і сытным святам, якое доўжацца ажно тыдзень.
Масленіца — найстаражытны рускае народнае свята, якое перайшло у цяперашні час з дахрысціянскіх часоў, застаўшыся і пасля хрышчэння Русі. Масленіца была прынятая царквой як уласнае рэлігійнае свята, атрымаўшы назву Сырны тыдзень. Аднак сутнасці масленіцы гэта не змяніла. Масленіца прыпадае на тыдзень, маючую адбыцца Вялікага посту. Па гэтай прычыне ў гэты час людзі адпачывалі перад цяжкім і доўгім Вялікім постам. Масленіца заўсёды святкавалася з вельмі багатымі застоллямі. Падчас святкавання масленіцы было прынята шмат яды. Існавала меркаванне людзей, што той, хто масленіцу сустрэне ў суму, нудзе так і правядзе ўвесь год да наступных правадоў зімы. Нястрымнае масленічнае паглынанне ўсялякіх страваў і весялосць ўяўлялі сабой прадвесце дабрабыту і поспеху ў хатніх і дзелавых пачынаннях. Бліны, неабходны «спадарожнік» масленіцы, сімвалізавалі сонца. Праходзіў час, мянялася жыцце, з Хрышчэньнем Русі з’явіліся новыя святы, але масленіца працягвала адзначацца. Масленіцу сустракалі з той жа нястрымнай радасцю, што і ў старажытнаславянскіх стагоддзя.
Масленіца — гэта не адзін дзень святкавання. Гэта тыдневае абрадавае свята з кіраваннем карагодаў, скокамі, песнямі, ігрышчамі. Важным элементам з’яўлялася спальванне трапянога чучала Зімы.
Развітанне з Масленіцай, заканчваўся ў першы ж дзень Вялікага праваслаўнага посту «Чысты панядзелак,» які лічыцца днем ачышчэння ад грахоў. Абавязкова ў Чысты панядзелак усе жыхары мыліся ў лазні, мылі посуд і чысцілі начынне.
Любы з дзён масленічнага тыдня мае свае значэнне і назва, кажуць пра тое, як паступаць у гэты дзень. Масленічны тыдзень гэта, як правіла, не толькі бліны, паходы ў госці і вячоркі ў карчме, ды і проста на вуліцы. Перш за ўсе абавязак кожнага русіча-славяніна быў дапамагчы прагнаць халодную сцюдзеную зіму і абудзіць прыроду ад зімовага сну. Усе традыцыі масленіцы на гэта і былі заўседы накіраваны.
У некаторых месцах на Русі пачынаючы з суботы перад масленічным тыднем святкавалі «малую Масленку». Дадзенае падзея адбывалася наступным чынам: дзіцяці малымі групамі бегалі па вёсцы і ва ўсіх збіралі лапці, а пасля сустракалі вяртаюцца з горада ці з базару наступным словам: «Вязеш ці Масленіцу?» а вось тых, хто адказваў: «Не», таго жартам білі лапцямі.
А ў нядзелю перад Масленіцай, хадзілі ў госці да суседзяў, сяброў, сваякоў, а таксама клікалі ў госці. Маслянічны тыдзень наогул нельга было есці мяса. І па гэтай прычыне апошнюю нядзелю напярэдадні масленічнага тыдня, называлі проста і немудрагеліста — «мясная нядзеля».