Сёння сярод моладзі існуе меркаванне, што ўсе, што можна і трэба паспрабаваць у гэтым жыцці. Большасць з нас, выйшаўшы на дарослы свет, ужо не на словах, а на справе пачынае яго рэалізаваць. Давайце паглядзім вакол: з цыгарэтамі мы ўбачым дарослых і падлеткаў, юнакоў і дзяўчат, тат і мам, якія кураць, на вуліцы, дома, у грамадскіх месцах. Алкагалізм наогул стаў нацыянальнай праблемай, да якой дадалася яшчэ і наркаманія. І сёння гэта, на жаль, стала нормай жыцця. А бо многія з нас так і лічаць, што калі паспрабаваць адзін раз, то нічога страшнага не адбудзецца. Часта бывае менавіта так, што гэты « першы раз» застаецца беспакараным, а потым паўтараецца яшчэ, яшчэ і яшчэ. А ці варта гэтага хвілінная слабасць?
Маладыя людзі схільныя думаць, што, калі будуць паддавацца агульным меркаванні, то змогуць падтрымаць свой аўтарытэт, і павысіць самаацэнку. Трэба прызнаць, што часцяком яны пачынаюць рабіць глупства не таму, што хочуць гэтага, а таму што так трэба, так лічыць большасць. Падлетак думае: «Калі я не прыму правілы гэтай кампаніі, мяне да канца жыцця будуць лічыць белай варонай!» .
Але калі ў цябе атрымалася сказаць: «Не! » Цябе па праву можна лічыць моцнай асобай, якая ў жыцці даб’ецца ўсяго самастойна, не зважаючы на меркаванне натоўпу. Перш, чым зрабіць што-небудзь, спытай сябе: «А мне гэта трэба? Ці не супярэчыць гэта маім перакананням?» . І толькі даўшы адказ, прымай рашэнне! Так будзе абсалютна правільна!
Прыслухоўвайцеся да таго, што раяць Вам старэйшыя, умейце шанаваць і берагчы тыя жыццевыя ўрокі, якімі яны з намі дзеляцца, каб потым не пашкадаваць аб гэтым. Нам часта здаецца, што добрую параду бацькоў — гэта спроба ўмяшацца ў наша жыццё, зрабіць яго падабенствам свайго. «Ну ўжо няма! — кажам мы. — Самі ведаем як трэба, не трэба нас вучыць. » А потым шкадуем. Бацькі — самыя блізкія і родныя людзі, якія заўёды дапамогуць справай і параяць словам. Колькі б гадоў не было дзіцяці, ен усе роўна застанецца для мамы і таты безабаронным і слабым істотай, якія жывуць у нястачы ў клопаце і любові. Я б хацела, каб сенняшняе і будучае пакаленні памяталі аб тым, што дарослыя вельмі любяць іх, нягледзячы ні на што. Не варта крыўдзіць бацькоў папрокамі ў залішняй апецы. І ўжо тым больш у неразуменні. Замест таго, каб спрачацца са старэйшымі, паспрабуйце пачуць іх, наладзіць кантакт, знайсці кампраміс. Тады недамовак і крыўд будзе значна менш.
Вельмі важна навучыцца рабіць высновы на аснове сваіх і чужых памылак. А навучыўшыся, ужо не паўтараць іх ніколі.
Мне вельмі хочацца верыць, што будучае пакаленне зразумее гэта раней цяперашняга і стане паводзіць сябе інакш.
как до конца его прочитать?