У чым заключаецца сэнс жыцця чалавека? З якой мэтай чалавек прыйшоў на гэтую зямлю? Стагоддзямі людзі спрабуюць знайсці адказ на гэтае пытанне. Многія філосафы пішуць працы, разважаючы пра ролю чалавека на гэтай зямлі.
З пункту гледжання хрысціян, Бог стварыў людзей для таго, каб яны любілі адзін аднаго, падтрымлівалі гармонію на зямлі. Але, на жаль, людзі дрэнна выконваюць гэтую задачу. Яны вядуць вайну паміж сабою, знішчаюць адзін аднаго. Для многіх сэнс жыцця заключаецца ў тым, каб мець уладу над астатнімі.
Наша жыццё і так кароткае, ці варта яго выкарыстоўваць для таго, каб адбіраць жыццё ў астатніх людзей, хіба ў гэтым заключаецца сэнс жыцця. Вядома, не. Чалавек павінен атрымліваць асалоду ад кожнага дня, разумець, што жыццё-гэта самы каштоўны падарунак, і яго трэба шанаваць. Трэба цаніць не толькі свае жыццё, але і жыццё астатніх людзей.
Кожная жывёла, кожная казурка, кожная расліна хоча жыць. Чаму тады чалавек часам не хоча жыць. Некаторыя людзі здзяйсняюць самагубства, яны добраахвотна сыходзяць з жыцця. Што прымушае людзей здзейсніць такі ўчынак? Хутчэй за ўсе слабасць духу. Калі чалавек слабы духам, ён не можа справіцца з праблемамі, якія на яго навала. Жыццё трэба любіць, і адначасова разумець, што яно не такое легкае, але тым не менш выдатнае.Над сэнсам жыцця тысячагоддзямі думаюць вучоныя, філосафы, паэты. А мне здаецца, што я разумею сэнс жыцця. Вядома ж, я разумею па-свойму. І не розумам, а пачуццямі.
Ёсць такое адчуванне жыцця, калі кожнай клетачкай адчуваеш: жывеш. Кожную хвіліну востра адчуваеш радасць жыцця. Вось менавіта да такога пачуцця людзі імкнуцца ўсе жыццё. І менавіта ў ім яны ўсе бачаць яго сэнс, хоць тлумачаць яго па-іншаму. Па-рознаму тлумачаць: хто-та — служэннем Радзіме, хто-то — асабістай матэрыяльнай выгадай, прэстыжам, поспехам, хто-та- карысцю грамадству, служэннем людзям. Хто-та бачыць сэнс жыцця ў сямейнай цеплыні і працягу роду, а хто-та — рэлігіі, у філасофскіх ідэях, у экстрыме, азарце, ўлады над іншымі.
Але на самай справе ўсе гэта — толькі шляхі, якімі чалавек прыходзіць да жаданага адчування паўнаты жыцця. Асабіста для мяне, як для многіх іншых людзей, жыццё напаўняецца сэнсам дзякуючы любові да дарагіх мне людзей. Гэта самы выдатны шлях, як я лічу. Каханне наогул напаўняе сэнсам гэты свет, і калі-небудзь выратуе яго. Як спяваў Уладзімір Высоцкі: «Я дыхаю, і значыць, я люблю. Я люблю, і значыць, я жыву».
Я лічу, што на самой справе людзі жывуць усе-такі не дзеля мэтаў, а дзеля самога працэсу жыцця. Магчымасцю адчуваць кожную кропельку дажджу, падальную на плечы летнім днём. Ці бачыць, як сонечныя прамяні прасвечваюць скрозь зяленыя лісце дрэў. Мець магчымасць гаварыць з іншымі жывымі істотамі, абменьвацца з імі думкамі.
А розныя мэты ў жыцці ў людзей — гэта на самай справе сродкі адчуваць сябе жывым, адчуваць усе больш жыццё, усе больш задавальнення ад яго. Увогуле, усе больш выпрабоўваць на сабе жыццё ва ўсіх яе праявах: радасці, перажываннях, шчасці, каханні, страсці, гневу, суму. Сэнс жыцця — гэта і есць яго вяршыня.