Сачыненне на тэму «Вёска»

Што мы маем на ўвазе, калі прамаўляем слова «вёска»? Адразу ж успамінаецца старая хата, пах свежага сена, неабсяжныя палі і лугі. А яшчэ ўспамінаюцца сяляне, гэтыя працаўнікі, і іх моцныя мазольныя рукі. У кожнага, напэўна, з маіх аднагодкаў есць бабуля або дзядуля, якія жывуць у вёсцы. Прыязджаючы да іх летам адпачываць, а дакладней, працаваць, мы на свае вочы бачым, якое цяжкае жыцце сялян і наколькі цяжка нам, гарадскім, прыстасавацца да гэтага жыцця. Але заўсёды хочацца прыехаць у вёску, адпачыць ад гарадской суеты.Мне вельмі падабаецца праводзіць час у вёсцы ў маей бабулі. У яе выдатны маленькі домік, дзе мяне заўседы сустракаюць з цяплом. Нават у зімовы час года ў гэтым месцы я адчуваю сябе цудоўна! Чаму? Адказ просты!
Гэта неверагоднае ціхае месца. Пры ўездзе ў вёску толькі брэх сабак парушае спакой нямой прыроды. Я падыходжу да сімпатычнага дворыку. На мяне ветліва глядзіць стары дом. Драўляныя вокны пакрытыя інеем, што надае адмысловую казачную прыцягальнасць гэтага месца.
Ужо з парога я адчуваю пах піражкоў. Бабуля радасна сустракае мяне і выпраўляе ў гасціную. Тут так утульна! Мяне акружае прыемная атмасфера, падмацаваная цяплом агню ў печцы, бабулінымі гісторыямі і казкамі. Справа ад уваходу ў пакой стаіць велізарны шафу-дзядок. Ён шмат пабачыў, як і незвычайныя прадметы, якія стаяць ўнутры яго. Гэтыя старадаўнія вазы, маленькая табакерка з фарфоравай вечкам, разнастайныя статуеткі. Але самае галоўнае — гэта кнігі. У гэтым шафе, здаецца, сабралася ўся шматгадовая гісторыя нашай планеты. Тут і дзіцячыя кніжкі, і павучальна-філасофскія і лірычныя творы розных гадоў. Есць і энцыклапедыі, гатовыя распавесці пра многае тым, хто хоча гэтага. Прама насупраць гэтага рарытэтнага волата размешчана вялікае акно, з якога выдатна бачная ўся вуліца. Снег густа валіць за шклом, а я назіраю за прыгажосцю прыроды, седзячы ва ўтульным крэсле з кубкам гарбаты. Па сярэдзіне стаіць стол, застаўлены ежай, але гатовы ў любы час вызваліцца ад гэтай ношы і даць месца для чытання або іншых не менш важных спраў.
Домік у бабулі ў гэтай ціхай вёсцы — проста чароўнае месца, дзе ажывае мінулы мінулае. Я б наведвала яго намого часцей, але, на жаль, атрымліваецца толькі на выхадных вырвацца з шумнага горада ў гэтую загадкавую цішыню.

А які прыгожы лес у вёсачцы, прыгожыя палі. Тут нават птушкі спяваюць неяк дзіўна, а паветра якое чыстае і свежае.

Кожны чалавек марыць пра тое каб ў яго была хата ў вёсачцы. Бо, гэта месца для адпачынку, прыемнага паху, адчування радасці. Я ганаруся тым, што мая бабуля жыве у вёсці і я магу стала да яе наведвацца.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Добавить комментарий


− шесть = 3

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!:

Adblock
detector