Якога чалавека можна лічыць шчаслівым? Гэтым пытаннем людзі задаюцца ўжо шмат гадоў, але адназначнага адказу не існуе. Маленькія дзеці кажуць, што шчаслівы чалавек, які валодае здароўе, сям’ю, сяброў, працу, грошы нарэшце, ёсць тое, што ім кажуць бацькі з дзяцінства. Але на самай справе, што такое шчасце? Для кагосьці шчасце — гэта поспех, для кагосьці-сям’я, для каго-та — здароўе ёсць, а для каго-та — і само жыццё. Адказ на гэта у кожнага свій. Чалавек — каваль свайго шчасця, і для кожнага яно рознае. Гледзячы на людзей, нельга сказаць, што гэты ці іншы чалавек шчаслівы, таму што мае ўсё, а ў гэтага няма, таму што жыве ў галечы. А можа, як раз наадварот! Чалавек, які мае ўсё — няшчасны, бо ніхто не ведае, што ў яго на душы, што ён адчувае і праз што яму давялося прайсці, каб атрымаць тое, праз што мы лічым яго шчаслівым, бо чалавек знешне адлюстроўвае чалавека ўнутры. А той чалавек, гледзячы на якія, мы адчуваем смутак і спагаду, магчыма, і з’яўляецца адным з самых шчаслівых людзей. Няхай у яго няма дома, грошай, працы, але ў яго ёсць жыццё. Чалавек жыве і гэтаму радуецца кожнай хвіліны. Магчыма, менавіта для такіх людзей, шчасце ў самім жыцці. Вядома, чалавеку хочацца мець тое, чаго ён не мае, але ён і так шчаслівы.
Я лічу, што чалавек толькі сам можа сказаць шчаслівы ён ці не, а кагосьці судзіць мы не ў праве. Многоабразнае вызначэнне шчасця кажа аб тым, што яно намі непасцяжыма. Але шчасце відавочна адносіцца да душы, а не да цела.
Мы так сутаргава ловім шчасце. А яно, як матылёк, кружыцца вакол, часам такое непрыкметнае і паветранае. Можа ціхенька сесці на плячо. Стаць прыгожай мелодыяй, ад якой спявае душа. Стаць новым поглядам на адлюстраванне ў люстэрку. Цеплай сяброўскай гутаркай. Звонкім смехам каханага чалавека. Ціхай усмешкай ад адчування шчасця.
Часам мы не заўважаем такіх відавочных рэчаў, за якія павінны быць удзячныя Сусвету.
А часам ты баішся спудзіць шчасце, калі занадта жвава скачаш ад радасці. Баішся, што ўсе гэта можа скончыцца. І гэта перашкаджае атрымаць асалоду ад момантаў.
Галоўнае — жаданне быць шчаслівым. Без страхаў, без падтэкстаў, без «а раптам», «а калі». А спосабаў — мільёны!!! !
Яно складаецца з унутранай гармоніі, хтосці мае ўсе даброты, але зусім не шчаслівы, а хто-то жыве ў хіленькай вёсачцы і ўнутрана сапраўды шчаслівы.
Шчасце не мае памеру, не мае формы, няма ў яго межаў. Яно не ўкладваецца ні ў якія характарыстыкі, у кожнага сваё ўяўленне пра шчасце. Стандартаў няма і не будзе.