| У неперспектыўнай маленькай вёсачцы засталіся тры старых чалавека – Васіль Мульцік, Ганна і Мікіта Гастрыт. Жыццё ў іх было неаднолькавае, але цяжкое. Ганна ўсё сваё жыццё працавала на зямлі, не ведаючы, што такое адпачынак, свята і радасць. У годы вайны ёй давадзілася гарэць ў роднай хаце, ляжаць пад грымучымі бомбамі. І страшэнным горам для яе было – захаваць адзін за другім сваіх любых траіх дзяцей. Чацверты сын хоць і жывы, але яго лёс дрэнны- знаходзіцца ў турме. Не злуецца Ганна на жыццё, толькі ў яе думах круцяцца словы, для чаго было жыць, каб нічога не пакінуць пасля сябе.
Мульцік наглядзеўся страху за час вайны: быў прыколаты рукамі к крыжу, быў у палоне ў немцаў, потым адммарозіў сабе ногі. Затым яго паранілі два разы, а ўдабавак к гэтаму, пазней яго кантузіла некалькі раз. Вайна забрала у яго двух дзяцей, памёрла жонка, пасля злоснага Пяруна гарэла яго хата. Але гора не зламала Мульціка, ён дарыў сваю цеплыню ўсім людзям, быў добрым. |